Kitap yazıldığı döneme göre insan davranışlarını, bunların sebep ve sonuçlarını oldukça geniş bir perspektiften ele almış. Psikiyatri bilimi söz konusu olduğunda insan davranışlarının her seferinde çocukluk döneminde bilinçaltına yerleşen sebeplere dayandığı, verilen her tepkinin çocukluk döneminde yaşadığı olaylara, travmalara indirgendiğini görüyorum. Bir de sanki her davranışa, her tepkiye psikolojik bir isim altında hastalık, ruhsal bozuklukmuş gibi anlam yükleniyor. Narsistlik, mazoşistlik vb elbette abartılı, psikolojik bozukluk durumlarıdır. Ancak gündelik hayatta azıcık bir duygusallığa, azıcık bir haksızlık karşısında verdiğimiz tepkilere bile nerdeyse arkasında bir bilinçaltı sebep arayıp hemen psikolojik bir terim, isim yüklenip onu davranışsal bir bozuklukmuş gibi abartılarak lanse edilmesi beni bu bilimden soğutuyor açıkçası.
Bu kitapta da insanların davranışlarını, tepkilerini hep yanlış hareketlermiş gibi fazla olumsuz bir havada anlatmış yazar. İnsanların hiç mi doğru, olması gereken şekliyle bir tepkisi, davranışı yok? Yani doğru davranış biçimi, olması gereken nedir öyleyse diyebileceğim hiçbir şey yok. Ama bu kitabın yanlış bilgi verdiği anlamına gelmiyor. Biraz fazlaca olumsuz havada bir anlatım hissettim sadece. Kitabı okurken çokça kendi hayatımızdan kesitler bulacağımız, sorgulayacağımız, farkında olmadan aslında hangi bilinçaltına yerleşen olayın bir yansıması bu diyebileceğimiz çok güzel altı çizilesi bilgiler, cümleler var. Psikolojiye ilgili herkesin okuması gereken faydalı bir kitap olduğunu düşünüyorum.
