Hiç çocuk olmamış gibisin...
Rüzgar saçlarını hiç sevmemiş mesela.
Ruhun hep dizginlemiş heveslerini.
Boş bir bardağa bakar gibi umutların.
MD6
Gönül penceremin camlarını kırıp gittin sen.
Oysa ki önündeki çiçekleri beraber sulamıştık...
MD6
MD6.
Vardım oturdum başucuna, yüzünü açtım ve hıçkırıklarımla birlikte eğilip usulca öptüm.
MD6
Manen kaybettiklerimi hafızamın en sisli köşelerine sıkı sıkı hapsediyorum. Fakat bir bahar çiçeği kadar taze ve bir ışık parçası kadar güzel ve temiz olarak toprağa verdiklerim...
Sayfa 10Kitabı okudu
