Kurumları koruyun.
Etik değerlerimizi korumamıza kurumlar yardımcı olurlar. Onların da bizim yardımımıza ihtiyaçları vardır. Onların yararına davranmadıkça, kurumlarınızda "bizim" diye bahsetmeyınız. Kurumlar, kendi kendilerini koruyamazlar. Biri bile baştan itibaren savunulmazsa diğerleri de ardı ardına yıkılır. Bu yüzden, ilgilendiğiniz bir kurum bulun -bir meclis ya da hükümet, bir gazete, bir ilke, bir işçi sendikası ya da ne olursa- ve ona destek olun.
Sayfa 20 - Olvido KitapKitabı okuyor
Bakın ben saat 12.00'de kalkıyorum! Saat kurarak! Normalde 13.15 gibi anca.
Meclis 14.30 civarında açılırsa teklifleri değerlendirebilirim.
İdam cezasını halk için değil, bakan olma ihtimali bulunan meclis üyeleri, yani kendimiz için kaldırıyoruz. Üst sınıftan kimselerin giyotine maruz kalmasını istemiyor ve onu parçalıyoruz. Herkesin işine geliyorsa ne ala, fakat biz, yalnızca kendi menfaatlerimizi düşünüyoruz.
Sayfa 12 - Kapra yayıncılıkKitabı okuyor
Kurulsa meclis-i mey câm ü sahbâ intizâm etse
Burulsa gûșu ûidun na'meye mutrib devâm etse
Gönül sâkiden envâr-ı teveccüh iğtinâm etse
N'olur bir sâgar-ı ser-șâr içirse șâd-gâm etse
Melûlum himmet-i Pîr-i mugâna iftikârım var
Sultan Selim'e biat etmişim. Onun ittihad-ı İslâmdaki fikrini kabul ettim. Zira o vilayat-ı şarkıyeyi ikaz etti. Onlar da ona biat ettiler. Şimdiki şarklılar, o zamanki şarklılardır. Bu mes'elede seleflerim, Şeyh Cemaleddin-i Efganî, allâmelerden Mısır müftüsü merhum Muhammed Abdüh, müfrit âlimlerden Ali Suavi, Hoca Tahsin ve ittihad-ı İslâmı hedef tutan Namık Kemal ve Sultan Selim'dir ki, demiş:
İhtilaf u tefrika endişesi
Kûşe-i kabrimde hattâ bîkarar eyler beni
İttihadken savlet-i a'dayı def'e çaremiz
İttihad etmezse millet, dağdar eyler beni...
Yavuz Sultan Selim
Ben zahiren buna teşebbüs ettim, iki maksad-ı azîm için:
Birincisi: O ismi tahdid ve tahsisten halâs etmek ve umum mü'minlere şümulünü ilân etmek. Tâ ki, tefrika düşmesin ve evham çıkmasın. İkincisi: Bu geçen musibet-i azîmeye sebebiyet veren fırkaların iftirakının, tevhid ile önüne sed olmaktı. Vâ esefâ ki, zaman fırsat vermedi. Sel geldi, beni de yıktı. Hem derdim: Bir yangın olsa, bir parçasını söndüreceğim. Fakat hocalık elbisem de yandı. Ve uhdesinden gelemediğim bir yalancı şöhret de maalmemnuniye ref' oldu.
Ben ki, âdi bir adamım. Böyle meclis-i meb'usan ve a'yan ve vükelanın en mühim vazifelerini düşündürecek bir emri, uhdeme aldım. Demek cinayet ettim...
Sayfa 118
