Biz insanlar ne yalancı, ne garip mahluklarız!
Parıltı dediğin ilimle, marifetle olur.
Sayfa 88Kitabı okuyor
Diyeceğim insan kısmı oturduğu yerde bin yalan kıvırabilir.
Sayfa 88Kitabı okuyor
İdris Odisiya’yı işine yaradığı için sever gözükürdü.
Sayfa 67Kitabı okuyor
Aynada kendimden ben kendim korkuyorum.
Sayfa 184Kitabı okudu
Belki de hiçbir yere gitmemeye karar veren insanlar…
Sayfa 179Kitabı okudu
Ben memnun olmasına hayatımdan memnunum. Benim kendime göre yapılmış mis gibi bir dünyam vardır.
Sayfa 111Kitabı okudu
Yalnız hayali, zevki için okumaya başlamıştı. Eline ne geçerse okuyor, İstanbul’dan kitaplar getirtiyordu.
Sayfa 107Kitabı okudu
Sonunda Reis çekilmez bir adam olmuştu. Yaptığı bir iyiliğin mukabelesini her daim gözünde okuyor, her daim ondan her türlü fedakarlıklar bekliyordu.
Sayfa 35Kitabı okudu
Para insanı ahlaksız ediyor. Karnı doyunca insanın kötü huyları da meydana çıkıyor.
Sayfa 7Kitabı okudu
Hikmet o bilmeceyi hatırlamaya çalıştı:
(Bir köprüden üç kişi geçmiş; biri yürümüş, görmüş geçmiş; öteki yürümeden geçmiş; üçüncüsü ne yürümüş, ne görmüş; ama geçmiş...)
“Bir insanın evden çıkar çıkmaz gökyüzüne bakmamasina şaşmalıdır.”
Yıldızlar ve sarı altın güneş için..
“Dünya büyüktür, güzeldir. Geceleri yıldızlar parlar. Gündüzleri sarı altın bir güneş doğar.”