"Ona olan sevgisi kendisinden tavizler verdiriyordu. Bu sebeple bazen kendisini kararsız gösteren hatalar yapıyordu. Zira sevgisi her şeyden ağır basıyordu, kendisinden bile. O, bunca zaman sonra ona geliyordu. Söylüyordu işte her şeyi lakin onu çok istemesi ve bunca zaman boyunca çok sevmesi yâr bildiğine mübalağalı geliyordu. O kendisine böylesine meftun olanı muhtaç ve zayıf kabul ediyordu. Oysa öyle değildi, onsuz da yaşayabilirdi elbet. Hatta başkalarıyla da olabilirdi lakin o, onu istiyordu, zira onun sevgisi hakiki bir sevgiydi. Fakat o buna inanmak istemiyor ve ehemmiyet vermiyordu." (Martin'den)