Allah dilerse, bir sinekli bir devi yok eder. Hem de topal bir sinekle. Halkına zulmeden Nemrut, o sinekle tanışmıştır.
Sayfa 242Kitabı okudu
Kabe Allah’ın evidir, Allah kendi evini korur. Hiç kimse dert etmesin.
Sayfa 179Kitabı okudu
Ölüye değil, diriye ihtiyacımız var. Hain olmayan diriye...
Sayfa 82Kitabı okudu
İçim yanıyor benim de ama “vatan sağ olsun” diyoruz.
Sayfa 28Kitabı okudu
Sıfır, yokluğu; bir, varlığı simgeler... İki diye bir şey yoktur. İki, birin gölgesinden başka bir şey değildir. Gölge, aslına tâbidir..
“Sabır, sabır, sabır…”  iyi de bu kadar büyük bir acı nasıl sabredebilir ki? Zaman her şeyin ilacıydı ama geçmiyor işte, bir türlü geçmiyordu.
Sayfa 36Kitabı okudu
Dünya, her yeni güne biraz daha mutsuz uyanıyor. Savaş, kıtlık, yoksulluk, kan ve gözyaşı; haber bültenlerinin tek değişmeyen yüzü. Dünyanın her yerinde, her gün onlarca, yüzlerce hatta Binlerce insan ölüyor. Peki niçin? Ne adına?
Sayfa 6Kitabı okudu
İnsan oldu daha ne kadar acımasız olabilir?
Sayfa 129Kitabı okudu
Dünya her geçen gün, meçhule olan yolculuğunda büyük mesafe kat ediyordu. Bir yanda açlık, sefalet savaş. Diğer yanda dünyayı yöneten güç sahipleri...
Sayfa 50Kitabı okudu