Gitme ey yolcu, beraber oturup ağlaşalım: Elemim bir yüreğin kârı değil paylaşalım: Ne yapıp ye'simi kahreyleyeyim bilmem ki? Öyle dehşetli muhîtimde dönen mâtem ki! Ah! Karşımda vatan nâmına bir kabristan Yatıyor şimdi Nasıl yerlere geçmez insan?
Hele i'lânı zamanında şu mel'un harbin, "Bize efkâr-i umûmiyyesi lâzım Garb'ın; O da Allah'ı bırakmakla olur" herzesini, Halka îman gibi telkin ile, dînin sesini Susturan aptalın idrâkine bol bol tükürün!.
Medeniyet denilen maskara mahlûku görün: Tükürün maskeli vicdânına asrın, tükürün!
Tükürün Ehl-i Salîb'in o hayasız yüzüne! Tükürün onların aslâ güvenilmez sözüne!
"Şu mezarlar ki, uzanmış gidiyor, ey yolcu, Nereden başladı yükselmeye, bak nerede ucu! youtube.com/watch?v=W_LDByc... (Mehmet Akif Ersoy/Tükürün Şiiri)
Gitme Ey Yolcu
Gitme ey yolcu, berâber oturup ağlaşalım: Elemim bir yüreğin kârı değil, paylaşalım: Ne yapıp ye’simi kahreyleyeyim, bilmem ki? Öyle dehşetli muhîtimde dönen mâtem ki!.. Ah! Karşımda vatan nâmına bir kabristan Yatıyor şimdi... Nasıl yerlere geçmez insan? Şu mezarlar ki uzanmış gidiyor, ey yolcu, Nereden başladı yükselmeye, bak, nerde ucu! Bu ne
Tükürün Ehl–i Salib’in o hayâsız yüzüne! Tükürün onların asla güvenilmez sözüne! Medeniyet denilen maskara mahlûku görün: Tükürün maskeli vicdanına asrın, tükürün!
Tükürün milleti alçakça vuran darbelere! Tükürün onlara alkış dağıtan kahbelere! Tükürün Ehl–i Salib’in o hayâsız yüzüne! Tükürün onların asla güvenilmez sözüne! Medeniyet denilen maskara mahlûku görün: Tükürün maskeli vicdanına asrın, tükürün!
Ey bu toprakta birer na’ş–ı perişan bırakıp, Yükselen, mevkib–i ervâh... Sakın arza bakıp; Sanmayın, şevk–ı şehâdetle coşan bir kan var... Bizde leşten daha hissiz, daha kokmuş can var! Bakmayın, hem tükürün çehre–i murdarımıza! Tükürün: Belki biraz duygu gelir arımıza! Tükürün cebhe–i lâkaydına Şark’ın, tükürün! Kuşkulansın görelim, gayreti halkın, tükürün! Tükürün milleti alçakça vuran darbelere! Tükürün onlara alkış dağıtan kahbelere! Tükürün Ehl–i Salib’in o hayâsız yüzüne! Tükürün onların asla güvenilmez sözüne! Medeniyet denilen maskara mahlûku görün: Tükürün maskeli vicdanına asrın, tükürün! Hele ilânı zamanında şu mel’un harbin, “Bize efkâr–ı umûmiyyesi lâzım Garb’ın; O da Allah’ı bırakmakla olur” herzesini, Halka iman gibi telkin ile, dinin sesini Susturan aptalın idrakine bol bol tükürün... Yine hicran ile çılgınlığım üstümde bugün... Bana vahdet gibi bir yâr–ı müsâit lazım! Artık ey yolcu bırak... Ben yalınız ağlayayım
Tükürün maskeli vicdanına asrın tükürün...
Tükürün milleti alçakca vuran darbelere! Tükürün onlara alkış dağıtan kahbelere! Tükürün Ehl-i Salib'in o hayasız yüzüne! Tükürün onların asla güvenilmez sözüne! Medeniyet denilen maskara mahluku görün: Tükürün Maskeli vicdanına asrın, tükürün! Mehmet Akif Ersoy
Resim