Bir yandan söz sanatlarını kullanarak,imgelere ve benzetmelere ziyadesiyle yer verebilmek,bir yandan da duygunun ve bütünlüğün yitirilmemesi bana göre şiirde bir dehadır.Zira günümüzde imgelerle kurutulan neşideler,hiçbir iz bırakmadan,en küçük bir sürgün vermeden,değil kalbe akla bile sirayet etmeden yalnız kelimeyi yormaktadır.
Mehmet Akif İnan, döneminin şairlerine nazaran modern şiire daha yakın ,geleneksel şiiri ustalıkla damıtıp bambaşka bir hüviyetle bize sunuyor...Az sözle adeta bir tufan başlatan İnan'ın,beyitlerini ezber edinceye dek,defaatle okumayan pek az okuru vardır sanırım.
Bu eseri ben Türk Eğitim Sen'in iki kitap halinde yayınladığı özel bir çalışmasından okuma imkânı buldum.Emeği geçen herkese derin saygılarımla...
Keyifle okuyun efendim...
