Atatürk'ün soyundan sopundan kime ne! Önemli olan soy sop değil, bir insanın mensubu olduğu millete ve insanlığa ne kadar hizmet ettiğidir. Ancak Atatürk düşmanı bazı dinciler ve faşistler, gerçekleri çarpıtıp soyu sopu üzerinden Atatürk'e saldırmışlardır. Meraklısına söylüyorum! Atatürk Yörük/Türkmen kökenlidir. Kılıç Ali anılarında
Sayfa 348 - İnkılap YayınlarıKitabı okudu
AHMET TEVFİK NOYAN
DOĞUMU, AİLESİ VE TAHSİL HAYATI
1888 yılında Isparta'nın Eğridir ilçesine bağlı Barla kasabasında doğmuştur. Babası eşraftan Hacı Ganizade Mahmut Efendi, annesi Hatice Çeşmifelek Hanım'dır. Tahsil hayatına babasının erken ölümü üzerine gönderildiği İstanbul'da başlamıştır. İlk mektepten sonra Mahmudiye Rüştiyesi,
Mustafa Kemal Atatürk
‼️M. Kemal'in Önemli Faaliyetleri
▪️İlk görev yeri Şam'daki 5.Ordu'dur. Vatan ve Hürriyet Cemiyetini kurdu .
▪️Hareket Ordusu ile 31 Mart İsyanı 'nı bastırdı.
▪️Trablusgarp Savaşına Gazeteci Şerif takma adıyla katılıp Derne ve Tobruk 'ta yerel halkı örgütledi.
▪️1.Balkan Savaşı sırasında Akdeniz Boğazı Birleşik
Mehmet Ali Aydemir'den
Bu yük ağır geliyor bana...
Batıyorum...
Gönül teknem yavaş yavaş su alıyor...
Batıyorum...
Birazdan, gömülecek sessizliğin içine bedenim...
Sessizlik bile kabul etmeyecek beni...
Denizler bana ait değilsin deyip, savuracak bedenimi sahillere...
O her zaman ki manzara yaşanmayacak...
İnsanlar etrafıma toplanmayacaklar...
Ve sonra, sen geleceksin yanı başıma...
Uzanıp dokunduğunda, buz kesecek ellerin...
Ürpereceksin...
Her zaman ki dokunuşlara benzemeyecek,
Ben, sana gülümsemeyeceğim....
Üzüleceksin, belki ağlayacaksın...
Ama nafile, giden gitti...
O an anlayacaksın, ölümün ne kadar soğuk olduğunu...
Çürüyecek bedenim santim santim...
Sensizlik kollarına aldı beni,
Batıyorum....
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
Her şeye, herkese söylenecek kaç söz varsa...
An itibari ile, yarıda kesiyorum...
Bir paraf atıyorum, gecenin orta yerinden...
Uzaklığına, sebep olacak tek bir saniyenin bile...
Bana ait olan, her hücreni...
Hangi sebeple olursa olsun, benden alan ne varsa, hırsız olarak kalacak gözümde...
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
Rüyaları zorluyor, kabus oluyorsun...
Kimsin sen?...
Nasıl bir mecburiyetsin, hayatımın orta yerine düşen!...
Nikotin den illet...
Su misali, şekilsiz, reksiz, tatsız...
Gayriihtiyari, her köşe başında aldığım soluk...
Kendi başına bir sokak lambası, sönük...
Yarım yamalak, kaldırım taşları...
Kör noktası gecenin...
En sert rüzgar...
Bir çiğ damlası...
Yegâne ay ışığı...
Nesin sen!?...
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
Anladım ki...
İçimin, kirini döküyorum sana...
Anladım ki, sen susmakla da bitmeyeceksin...
Bir çok küsen gördüm...
Saatlere küsenler, zamana yenilenlerdi...
Aynalara küsenler, gözündeki ışığı yitirenlerdi...
Kendilerine küsenler, yanlışlarını bilenleridi...
Sarp kayalık gibi ilişmiştin gözüme, seyir halinde anladım çöl olduğunu.
Mehmet Ali Aydemir'den
Sen,Ben,Biz...
O an saplandı...
Yakıcı, bir o kadar yıkıcı...
Nasıl bir his...
Boynum da asılı kalan sancı...
Biz...
Mehmet Ali Aydemir'den
En nihayetinde, bir insansın...
Ne bir damla su, ne yıkılmaz duvarsın...
Zoraki bir gülüş, bastırılmış isyansın...
En nihayetinde, bir insansın...
Düne küskün, yarına düşkünsün...
Zararsın, kendinden eksik, ziyansın...
En nihayetinde, bir insansın...
Merhametin de övünüp, kibirinde kavrulansın...
Baştan ayağa, hüsransın...
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
Senden ötürü....
.... bu yüzden, üzerine bir kat daha attım en beter hallere gebe düşüncelerimin...
Hem katil, hem maktulüm artık...
Atık zamandan kalma ayak izlerim..
Ellerim de bir is karası gölge perdesi...
Sonu olmayan zamanın en sapak, havasız, dar, nemli köşesine attım kendimi..
Canlanması için özgür kıldım, hissiyatın en mahremini!...
Yankılandı fermanın gönül çeperlerimde...
Arınmak için sinen gölgelerden, doğruldum birden...
Haydi dedim, kalk yüreğim yerinden!...
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
Bir çift söz hakkım var, sana dökülen...
Gam senin neyine?...
Sen güneş, toprak yahut bir karanfil inceliğinde...
Yaşanan ilkbahar, yazı bekleyen telaşlı çocuk...
Gülüşün, hayata verilen bir bolluk, bereket...
Sarma gönlünün kıvrımlarına, kederi...
Utançtır, parlayan gözlerine mat bakış...
Sen iyisi mi, söz dinle çocuk...
Gam senin neyine...
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
Kem düştün, içime...
Hor görmedim, bir AH etmedim...
Hoş baktım, çok kattım, az kaldım...
Ne, bir nüsha çıkardım, kendime...
Nede, bir hüsran serdim, önüne...
Olan dı, olacakların önüne geçen...
Sen vardın, ben yoktum...
Sen, bende neden bu kadar çoktun?...
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
Karanlığın en sessizinde, kendi başına çöküp kalacaksın...
Anlamsızlığı yakaladığın yerden, sıkı sıkı sarılacaksın...
Durup ardın sıra bıraktığın, içten içe biriktirdiğin, tüm yaşanmışlığı bir bir yargılayacaksın...
Enlerini yaşadığın ne varsa, dizeceksin önüne sokak lambaları misali, tek sıra, ip gibi...
Uzadıkça uzayacak, şaşıracaksın...
Amannn dediklerinin yerini, kahretsinler devralacak...
Bahaneler üretecek, yalanlarına kendin bile inanmayacaksın...
Papatyalar gelecek aklına, hüsrana batacaksın...
Dalından koparacaksın, kendini...
Yapraklarını, tek tek yolacaksın...
Elden ayağa düşecek, heba olacak, hicran dolacaksın...
Yoracak, üzecek, yıpratacak, belki kendinden utanacaksın...
Olmazsa olmaz dediklerinin, olmadığını görüp, dününe hatta gününe küseceksin...
Korkuların üzerine kurduğun ıssızlıkta, ne kadar yaşayacaksın?...
Kaç mevsim kendinden kaçacaksın?...
Kahkahaların feryadı andıracak, sessizliğinde hiç olacaksın...
Bir parça ışık sızacak, kapalı perdelerin ardından...
Hayatın renklerine kapılacaksın...
Sanma ki, rahat nefes alacaksın...
Kan bürüyecek, kar beyazı ruhunu...
Buna da, alışacaksın...
Mehmet Ali Aydemir