Hayatta aşka galip gelecek hiçbir şey bulmuyordu. İnsanlığın hissiyat ve meyillerinin en yücesi, en seçkini oydu ve bütün öbürleri onun karşısında sadece susmak ve eğilmek zorundaydı.
Sayfa 250Kitabı okudu
Eylül… Birkaç gün hava ne kadar güzel olsa, bu kadarcık fani güzelliğe bile minnettar olmak gereken bir ay
Sayfa 156Kitabı okudu
Ona şiir ve sevda, daima, daima bir tutku lazımdı; hiçbir kadını sevmediği zaman sevmeyi sever, bunun için daima kadınlığa tutkun bulunurdu.
Sayfa 92Kitabı okudu
İnsanın hayatını temizliği, saflığı, masumiyeti için feda edebileceği bir kadın bulmanın ne kadar güç olduğunu düşündükçe kalbi ağlayacak kadar derin bir acıyla sızlıyordu.
Sayfa 83Kitabı okudu
"Herkes, samimiyetini başka bir zamana saklıyormuş gibi.."
Ah insanlar, şu insan kalbi... Yüz bin manalı bir muamma... İçinden çıkmak mümkün değil...
Sayfa 43 - NecipKitabı okuyor
"Kalabalık içinde yalnız yaşamak, kalabalık içinde gezip beraber bir köşeye kaçmak, işte asıl zevk budur. İnsan, kalpleri birbirine bağlayan bu bağları o zaman anlar."
Nedir bu insanlıktaki, varlığımızın derinliklerindeki çürümüşlüğün kötü kokusu, bu çamur, bu fırtına? Pisliğin, bir daha kalkmamak üzere, temizliği yaralaması niçin?
Sayfa 173
İnsan eminim zannettiği şeylerde o kadar çok yanılır ki...
Sayfa 255Kitabı okudu
İşte bunlar, onu öldürüyordu.
Sayfa 140Kitabı okuyor
... onun ruhunu, yalnızca ruhunu sevdiğini görüyordu.
Sayfa 142Kitabı okuyor
Ben seni ne kadar sevdiğimi başka kadınları gördüğüm zaman anlıyorum. Bazen rast gelip hatta senden güzel bulduğum kadınlara bakıyorum da kendi kendime hiç birisini senin kadar, senin gibi sevemeyeceğime yemin ediyorum. Sende bir şey var; öyle bir şey ki, hiçbirinde rast gelmiyorum.
Sayfa 15 - Turkuvaz
