Başka ülkelerde basın ataşesi bulunmadığı ve o konuda çok yetenekli olduğu için bizim ataşeyi o ülkelerde konferanslar vermeye gönderirdi devletimiz. Uzun süre ataşeliğin bütün sorumluluğu benim üstümde kalırdı. O arada devletimiz de yoksul olduğu için bazen aylarca ataşenin parası gelmezdi. O yüzden ataşelik binasının bazı masraflarını –başta tabii elektrik olmak üzere– ben yüklenmek zorunda kalırdım. Tabii benim de olanaklarım son derece sınırlıydı. Encyclopedia Britannica galiba 24 cilt filandı, taksitle almıştım, büyük fedakârlıklarla... Fakat basın ataşeliğinin masraflarını karşılayabilmek için o taksitle aldığım ansiklopedileri satmak zorunda kaldım.
Büyükannemin kocası Suudi Arabistan’da kutsal toprakları muhafaza etmekle görevlendirilen Şeyh-ül Haremeyn Hacı Emin Paşa. Annemin büyük babası ise Salih Paşa’dır. Şimdi bizler ne oluyoruz? Kürt mü, Türk mü? İki toplum öylesine iç içe geçmiştir ki, Kürt-Türk diye ayrım yapmak imkânsız. Böyle bir ayrımın hiç kimseye ve ülkeye faydası olmaz. Kurtuluş Savaşı’nı birlikte vermişiz. Gelibolu’da birlikte savaşmışız...
Babası, ayrımcılık olmasın diye kendi babasının Kürt olduğunu söyleme gereği duymamış. Ecevit, uzun yıllar sonra bir mezarlık ziyareti sırasında, mezar taşındaki yazıdan dedesinin Kürt olduğunu öğrenmiş.
"dedim ki:
söyle hayat,
anlat uzun uzun"
Her şey çok güzel olacaktı. Sevinçten, diğer günlere rağmen uykusuzluğu daha uzun sürmüştü, ama kurduğu hayallerinin verdiği huzur, onun rahat bir şekilde uyumasına sebep olmuştu.
Sayfa 80Kitabı okudu
"Kan durmadı, ateşler sönmedi. Şehirler değişti. Giyim kuşam, tanklar toplar, otomobiller, uçaklar, telefonlar değişti. Ama insanlar değişmedi; kin, nefret, öç alma duygusu hep kendisi gibi kaldı.."
Mehmet Uzun
