İnsanlar nasıl hep bataklıkta kuru yükseltilerin üzerine basmaya çalışırlarsa, iyi insanların da öyle tepesine çıkar, çamurlu ayaklarıyla onları ezerler.
Pırıl pırıl, çok tatlı bir sabah, ama ben biraz keyifsizim; kimseciklerin olmadığı kırlara doğru uzaklaşmak istiyorum; çünkü, biliyorum: İnsanlar hep yaptıkları gibi bu aydınlık, ışıl ışıl günü de kirletecekler.
Aynasıza bak sarhoş sandı beni iyi mi? Kendi kendine gülümsedi ve düşüncelere daldı. Gerçi öyleydim, dedi ve peşinden ekledi: Bir kadının yüzüne bakıp sarhoş olacağımı hiç sanmazdım.
Ben çok mutluyum şimdi. Kahraman olmak istemiyorum hiç. Kahramanlık düşü, mutsuzların tesellisidir. Zaten bizim gibiler kahramanlık yapıyorum diye ya birilerini öldürür ya da kendilerini.