İnsanlar sadece kendi hayatları için kaygılandıkları, kendilerini kolladıkları için yaşar sanırdım, oysa onları yaşatan tek şey sevgiymiş.Seven insan Tanrı’nın, Tanrı da onun içindedir, çünkü Tanrı sevgidir.
Seslendim: “Hasan getir onu!”
Sokağın köşesini dönmek üzereydi; lastik botları yerden kar öbekleri kaldırıyordu.Durdu, döndü.Ellerini ağzının yanına götürdü.”Bin tane iste, senin için yakalayayım!” dedi...