Gelecek için bir ideal üzerinde çalışırken, bireyleri kendimize ait bir gelecek kavramına göre şekillendiririz; kesinlikle insan olmalarıyla değil, bizim fikrimize göre ne olmaları gerektiğiyle ilgileniriz. Ne olması gerektiği bizim için, ne olduğundan, örneğin bireyin kendi karmaşıklığından çok daha önemli hale gelir. Bireye, olması gerektiğini düşündüğümüz ekrandan bakmak yerine, anlamaya çalışırsak, ancak o zaman olma ile ilgilenebiliriz. Böylece artık bireyi başka bir şeye dönüştürmek istemeyiz; tek tasamız onun kendisini anlamasına yardım etmek olur ve bu, herhangi bir kişisel dürtü veya kazanç barındırmaz.