Başı Dönerek Düşerken Başa Dönmek
Tarık Tufan uzun zamandır takip ettiğim birisi. Öyle ki, ta Meksika Sınırı programına dayanır tanışıklığımız. Konuşurken birden ilginç bir fikir sunar size, aklına gelen zor meseleyi, kendi tespitini toparlamaya çalışırken yere bakarak, tane tane sözcükleri bulup çıkarırken aralara bir ‘eee’ katarak anlatır, sonrasında ilginizi çekecek olan o
BU İNCELEME PEK ÇOK KİŞİ İÇİN BİR ŞEYLER İFADE ETSE DE EN ÇOK MERAKLISI İÇİNDİR, OKUYAN İÇİN DE MERAKA SEBEP OLABİLİR !
TARIK TUFAN, TARIK AĞABEY
Kraliçenin Pireleri. Tarık abiyle tanışma kitabım, hem okur olarak hem de bizzat yazarla tanışma hikayemi paylaşmak istiyorum. Tarık Tufan’ı ilk olarak “Meksika Sınırı” isimli tv programında gördüm ve
Kaybolmak; hepimize hayatın bir yerinde kaybolduğumuzu fark ettirmek üzere yazılmış,yolculuğumuzun neresinde olduğumuzu sorgulamaya,düşünmeye çağıran, "Düşerken"in devamı olarak düşünülebilecek bir roman olarak karşımıza çıkıyor. Kitabı okurken kendi kayboluşumuzu kimi zaman Hakan'ın yalnızlığında,Ruhi İleri'nin geri kalmışlığında,
Bazı kitaplar vardır hikayesini okursunuz. Kitap biter bir kenara bırakırsınız ve ona bir daha bakmazsınız. Bazı kitaplar da vardır. Hikayesinde, karakterlerinde, mekanlarında, olayında kendinizi okursunuz. Geçmişe gidersiniz. Hayata tekrar bakarsınız. Kendinizi sorgularsınız.
Onlar;
Ayraç kullanmaya ihtiyaç duymadığınız kitaplardır.
Kapağını
Tarık Tufan'ın 2000 yılında yazdığı ilk kitabı. 1990'lı yıllarda birikmişlikleri olan sessiz yığınların yaşadıklarını ya da yaşayamayışlarını anlattığı bir deneme kitabı diyebiliriz. Yazarlığa adım atmadan önce radyoculuk yapan Tarık Tufan, bu kitabında da burda yaşanmış ya da yaşanabilir diyelim diyalogları da kullanmış. Batıcıların vesayetinde olan kültür sanat camiasına, bizim mahalle dediği mahallenin de bu tarz kitaplar yazabileceğini göstermek adına yazılmış ilk kitaplardan en azından yeni format ve yeni jenerasyon açısından, bu jenerasyon sıkıntılar yaşayan mağduriyetler yaşayan jenerasyon olduğundan bu kitaplar da daha samimi ve insanı etkileyen kitaplar. Fakat bu jenerasyondan bazıları devir değişip gücü eline geçirince bu günleri unuttu bazıları da intikam duygusuna bürünüp Servet Kocakaya'nın şarkısında söylediği gibi "zalimin zulmüne feryad edenler gün gelirde zalim olursa şaşma" sözlerini hatırlatır oldu bize. Yine bu mahalleden 90'lılar jenerasyonundan sonra çıkan jenerasyon edebiyat camiasında da etkili ve güzel eserler vermek yerine saçma sapan dini kitaplar yazmaya başladılar. Anlaşılan o ki muhafazakar camia parayı ve gücü bulunca da "Meksika Sınırı"nı geçti, hızla batıya ayak uydurma, modernleşme! ye başladı fakat bu sefer yanlış yola girdi. İnsan da acaba diyor, hiç mi geçmeseydiler o sınırı.. Nerde o eski ruh, mücadele..
Bütün kitaplarını otuduğum tek yazar ünvanını elinde tutuyor Tarık Tufan...
Meksika Sınırı programıyla başlayan tanışıklığımız yazdığı denemelerle ve romanlarla dostluğa dönüştü...Yazarın okur dostluğundan haberi olmaz, yazar ve çekilir kenara. Artık kitapları okura yazılmış birer mektuptur özel ve gizli...Her okur kendine yazılmış satırları bulup kendine ayırır...
Tarık Tufan'ı okurken bana torpil yapmış diye düşünürüm her seferinde.. Bana yazılan satırlar daha çokmuş gibi geliyor...Ee kıskanan varsa da kıskansın ne edelim:)
Âşıklara Yer Yok genç bir akademisyenin karşılıksız bir aşkın peşinde koşarken gönlünün takılıp düştüğü kuyudan çıkma çabasını anlatıyor...Bu çaba onu alıp küçük izbe bir kasaba olan Saklıkuyu'ya götürür..
Orada kaldığı mekanın gizemi ve orada tanıştığı insanların yaralı hikâyelerine tanık olur...
Romandaki zaman, geçmiş ve bugün arasında gel gitlerle ilerliyor...Her satır 'hayal ile gerçek' ve 'hatıra ile hayat' arasında koşuşturmaca..
Roman okurken sonunu tahmin etme oyunu oynarım kendi kendime ve genelde de tuttururum sonunu bilme tahminimi..
Bu romanda olmadı...Son sayfaya kadar heyacanını koruyan bir roman olmuş...
""Gitmek, insanın iradesi değil, yazgısıdır"
