"Allahu Ekber!" Eğiliyor Huzeyfe b. Yeman O'nun önünde. Cemaat izliyor. Beraberce secdeye gidiyorlar. Yani toprağa, yani asıllarına. Fakat birşey oluyor. Bir huzursuzluk duyuyor İmam Huzeyfe . Biter bitmez namaz dönüyor cemaate. "Ben bir daha İmamlık yapmam!"diyor. Cemaat şaşkınlık içinde . "Çünkü namaz kıldırırken aklımdan'Bu cemaatte benden liyakatlısi yok' diye geçirdim. Kibir işaretidir bu! Ah Huzeyfe! "Allah Rasulü (s.a.v), kıyamete kadar olacak şeyleri bana bir bir haber verdi, "diyen Rasulullah'ın sırdaşı. İşareti görür görmez sorguluyor kendini . Çünkü hatırlıyor. Bir gün nebi yaklaşan bir adama bakıp "Yüzünde şeytani bir leke görüyorum"demiş, yanina geldiğinde sormuştu ona : "Allah için sana soruyorum. Halk içinde senden daha üstün birinin olmadığını mi düşünüyordu nefsin." Sorunun içindeydi cevap. Adam şaşkınlıkla, "Evet ey Allah'ın Elçisi!"demişti. Ah işaretler! Afetten korumaya çalışıyordu Elçi. Felaket kendini beğenmeyle başlıyordu zira..
