Bakara Suresi 177. Ayet/2. Cüz
لَيْسَ الْبِرَّ اَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَالْمَلٰٓئِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيّ۪نَۚ وَاٰتَى الْمَالَ عَلٰى حُبِّه۪ ذَوِي الْقُرْبٰى وَالْيَتَامٰى وَالْمَسَاك۪ينَ وَابْنَ السَّب۪يلِ وَالسَّٓائِل۪ينَ وَفِي الرِّقَابِۚ وَاَقَامَ الصَّلٰوةَ وَاٰتَى الزَّكٰوةَۚ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ اِذَا عَاهَدُواۚ وَالصَّابِر۪ينَ فِي الْبَأْسَٓاءِ وَالضَّرَّٓاءِ وَح۪ينَ الْبَأْسِۜ اُو۬لٰٓئِكَ الَّذ۪ينَ صَدَقُواۜ وَاُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ
Yüzlerinizi doğuya ve batıya çevirmeniz erdemlilik değildir. Asıl erdemli kişi Allah’a, âhiret gününe, meleklere, kitaba ve peygamberlere iman eden; sevdiği maldan yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışlara, yardım isteyenlere ve özgürlüğünü kaybetmiş olanlara harcayan; namazı kılıp zekâtı verendir. Böyleleri anlaşma yaptıklarında sözlerini tutarlar; darlıkta, hastalıkta ve savaş zamanında sabrederler. İşte doğru olanlar bunlardır ve işte takvâ sahipleri bunlardır.
Allah'a, peygamlerlere, kitaba, meleklere, ahirete iman, nefsi o kadar zorlamasa da kadere iman yürek işiydi. İyi ve güzel anlarda kadere teslim olmak çok iyi, çok hoştu ama şer ve sıkıntı boyutunda bu iş o kadar da kolay gözükmüyordu. İmanın asıl gerçekliği o demlerde ortaya çıkardı ki adı rıza makamıydı.
Sayfa 87Kitabı okudu
"Müminler, savaşırlarken yalnız değildiler.
Çünkü Allah,Peygamber (s.a.v)'e yardım vadetmişti : Şüphesiz ben size birbiri ardınca bin melek ile yardım ediciyim"
(Enfâl:9)
"Rabbim meleklere vahyetmişti ki : şüphesiz ben sizinleyim; iman edenlere sağlamlık (güç ve metanet) katın, küfre sapanların kalblerine amansız bir korku salacağım. Öyleyse(ey Müslümanlar),vurun boyunlarının üstüne, vurun onların bütün parmaklarına"(Enfâl:12)
"DİNİMİZ İSLAM"
Rabbin kim?
Rabbim Allah.
Dinin ne?
Dinim İslam.
Kitabın ne?
Kitabım Kur’an-ı Kerim.
Kimin kulusun?
Allah’ın kuluyum.