Araf hem inançsızlığımızın, hem de korkaklığımızın imidir; insan, cennetle cehennemden başka bir şey daha olsun istemiştir. Yaşamla ölüm arasında da böyle bir yer vardır. Karşıtlık yaratır onu, zaman yalnız orada işler, yaşamda ve ölümde değil. Sürekli ile süreksizin arasına düştüm kaç kez. Durmak da, yürümek de şaşırtıcı idi.
Gerçekte hiç bir şeyin tek başına anlamı yok. Ah konuşmanın anlamsızlıklardan doğduğunu bir anlasak! Onları yeni baştan toprağa dikip suladım.
"Yalnız olmak mı, yalnız olmamak mı?"
O gün gelsin neşemiz tazelensin de gör
Dünyayı hele sen bir barış olsun da gör
Seyreyle gülü bülbülü
Çifter çifter aylar gökyüzünde
Her gece ayın on dördü
Ayıramıyorum
Yağmurun yıldönümüdür bu
Daha önce neden ölmedim
Şöyle ki ölüm hep gençleşir
Tanıdık beni gören bitki
Birazdan zamanın karanfilleri
Ay geldi sarmaşık ve böcek
Görmeli gözlerin gecelliğini
Burası deniz işte sonsuzluk
Ayıramıyorum kendimi
Sayfa 25
"Yol öyle güzel ki
Ölüm yokmuş gibi"
Yaşamak suç mu diye geçirdi içinden
Sen tane tanesin sevgilim
Denizim ben batık aşklarla dolu
gözlerinin arkasında saçların
saçlarının arkasında
ay