Yani hakikaten, her şeyiyle Orhan Veli'den beklenen bir kitap. Bir insan şiir hakkındaki düşüncelerini ciddi bir dille yazarken bile bu kadar ilgisiz/dertsiz/umursamaz (doğru kelimeyi bulamadım) ve Orhan Veli olabilir ancak. Onun etkileyiciliği, şiir hakkındaki düşüncelerinden gelmiyor yalnız; şiire dair yazdığı her şey, aslında çeşitlendirilerek yaşama dahil edilebilir. Esasında son derece derin olan bu adamın, böyle yüzeysel görünüp o derinliği olağanca gücüyle yansıtması için bilemiyorum, neler denir; buna nasıl hayran olunur/olunmaz?
Melih Cevdet ve Oktay Rifat'ın şiirleriyle de tanışmış oldum bu kitap sayesinde. Özellikle Melih Cevdet'in yazdıklarından ziyadesiyle hoşlandığımı söyleyebilirim. Söz konusu Orhan Veli olunca, nesnel olabileceğimi asla söyleyemem ama.
Fakat bu ne güzelliktir!
Keyifli okumalar.
