Acı çekmeden de aklımızı kullanabiliriz ama Proust’un düşüncesine göre, merakımızı tam olarak uyanması için bir rahatsızlık duyuyor olmamız gerekiyor. Acı çekeriz, bu nedenle de düşünmeye başlarız; düşünürüz çünkü düşünmek çektiğimiz acıyı bir bağlama oturtmamıza yardımcı olur. Düşünmek, acımızı nereden kaynaklandığını ve nereye yöneldiğini anlamamıza, onun varlığını kabullenmemize yardım eder.