Okuduktan sonra yaklaşık 15-20 dakika duvarla bakıştım. Aslında başta kitapla alay ediyordum, adam nişanlı bir kadına aşık diye. Werther bana göre takıntılı asik. Karşılıklı sevgi bekliyor, aslında karşılıklı olduğunu düşünüyordu. Bunu kendine yediremedigi için intihar ettiğini düşünüyorum. Başta intihar düşüncesi bana başta saçma geliyordu, aslında saçmaydı. Biri seni sevmediği için intihar girişiminde bulunmak bana göre saçma. Ama Wertherin ölümüne üzülmedim diyemem. Goethe Wertherin öldükten sonraki bedenini o kadar iyi anlatmış ki ağladım. Werther a çok sinirlenmistim ki nişanlı birine aşık olduğu icin. Hala da sinirliyim. Keşke başta kendini çekip kurtarsaydi bu sevdadan. Zarari bir tek kendine. Lotte ye olurken bile onu sevdiğini belli etmesi beni aşırı duygulandırdı. Fakat çok kastigini düşünüyorum. Her hareketi üstüne alınıyordu, Albert, Lotte ile Wertheri ayırarak iyi yaptı. Cenazesine gitmemeleri de beni ayrıca üzdü. Sonuç olarak kitap çok iyi yazılmı. Başta 'Arkadaşına mektup mu yazmış?' diyorsunuz. Sonlara doğru intihar isteğini anlayınca beyninizdeki ampul yanıyor. Kitap bittiğinde ise duvarla birbirinize bakıyorsunuz...
