Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Anayuttan daha iyi!
Menzoberranzan daha önce benzeri görülmemiş bir kaosa sürüklenirken ve soylu erkekler birer birer evlerinden firar ederken ana karakterlerimizden ikisi olan Pharaun ve Ryld bu gizemi çözmek için görevlendirilmiştir.
Kitap konusu itibariyle birkaç farklı ana karakter çevresinde yer alıyor. Anayurt'a nazaran Menzoberranzan ve drow toplumu hakkında çok daha detay okuyabildiğimiz ve drowların sinsi ve ihanete meyilli doğalarını rahatlıkla okuyabildiğimiz bir eser olmuş. Olay örgüsü heyecan verici bir tempoda yavaşlamadan ilerliyor. Kitabın başındaki problemler serinin diğer kitaplarında çözülmek üzere gizemini koruyor.
''Drizzt Efsanesi serisinin sekizinci kitabı olan Yıldızsız Gece'ye büyük bir hüzünle başlıyoruz. Mithril salonunun altındaki madenlerde giriştikleri mücadelede dostları Wulfgar'ı kaybeden Drizzt, Bruner ve Catti-brie hayatlarına mecburen devam etmek zorunda oldukları için yaşıyor gibidirler. Fakat tehlike henüz geçmiş değildir. Bir önceki mücadelenin kaybedilmesi ile daha da sinirlenen Matron Baenre Mithril salonunu ele geçirme planları yaparken, kendisine müttefikler toplamış ve saldırıya geçmeye hazırlanmaktadır.
Drizzt, yüzeye çıkışından ötürü dostlarının kendisi yüzünden başlarına kötü şeyler geldiğini düşünerek kendisini suçlu hissetmektedir, dostlarının başına daha da fazla kötülük gelmesini engellemek için sessiz sedasız Menzoberranzan'a doğru yola çıkmıştır ve her şey böylelikle yeniden başlamak üzeredir.
Drizzt'in bu yolculuk sırasında yaşadığı duygular, mücadeleler, dostlarının ona karşı sadakatleri kitabın ana konusunu oluşturuyor.
Serinin bu kitabında beni en çok etkileyen açıkçası dostların birbirine karşı sadakatleri oldu. Yazar, bu kitapta dostluğun gerçek anlamını okuyucuya birçok defa gösteriyor, bir bakıma dostluk dediğin böyle olur diyor :)
Yine büyük bir heyecanlı okuduğum bir kitap oldu, tavsiyedir :)
(Spoiler İnceleme)
Serinin 2. kitabını şimdi bitirdim. İlk kitapta süregelen heyecan aynı şekilde bu kitapta da devam ediyor. Kitapta beni en çok etkileyen bölüm tartışmasız zin carla adı verilen Örümcek Kraliçe tarafından bahşedilen ölmüş birini tekrardan hayata bir yaşayan ölü(ruh tayfı) olarak getiren ayindi. Bunun nedeni ilk kitapta kurban edilen çok içselleştiğim bir karakter olan Menzoberranzan'ın en iyi silah ustası Zaknafein üzerinde uygulanmış olmasıydı. Matron Malice oğlu Drizzt Do'urden i öldürebilmek için bu yöntemi seçmişti fakat işler istediği gibi gitmeyecekti. Zaknafein bir ruh tayfı olarak Dirizzt le son karşılaşmasında kendi gerçek benliğine ulaşıp Drizzt'le(oğlu) iletişim kurması pahabiçilemezdi. Her ne kadar Drizzt Zaknafein ile tekrar bir arada olabilceklerini düşünsede Zaknafein ona bunun mümkün olmadığını fakat huzur içinde olduğunu bildirdi. Oğlundan bu topraklardan dünyanın öbür ucuna dek kaçmasını isteyen Zaknafein'in son sözü "Bizim için" oldu ve bedeninin hükmünü son bir kez kazanmışken ruh tayfı olan tarafının oğlu ile mücadele etmesini engellemek amacıyla kendini asit gölünün boşluğuna bıraktı. Sanırım bu Zaknafein'i son görüşümüzdü. Diğer yandan bir pech olan Drizzt'in dostu Clacker'in ölümü ve Drizzt'in yüzey'e yalnız göç etme kararı alıp diğer bir dostu olan Belwar ile vedalaşması kitapta beni ayrıca üzen olaylardı. Tek tesellim olarak kitabın en sonundaki cümleyi paylaşıyorum. " Guenhwyvar, yanında bağlılıkla duruyordu ve Drizzt, panterin daima öyle kalacağını biliyordu."
birkitapkahvehuzur
#okudumbitti
R. A. Salvatore Drizzt Efsanesi Anayurt
Herkese merhaba kitap dostları yine ben yine bir seri kitabın yorumu ile geldim bugün Karanlıkaltı Menzoberranzan diyarında yaşayan kara elfler ve birbirinden farklı derecelerde evlerin olduğu kadınların çok önemli göründüğü bu diyarı tanımak güzeldi...
Düşük mevkide olan bu evlerden olan Do'Urden evi ve burada dünyaya gelmiş olan kara elf Drowlardan olan Drizzt Do'urdenin hikayesini okuyoruz ilk kitap olduğu için baya detay ve anlatım vardı Drizzt'in kendini bulma ve yaşadığı toplumun çirkinliklerinden kendini kurtarmaya çalışması güzeldi... Bakalım evi Menzoberranzan'ı terkeden Drizzt'i yüzey de ne maceralar bekliyor türü sevenlere tavsiyemdir kitapla kalın hoşçakalın dostlar
Drizzt Do'urden çok güzel kurgulanmış bir karakter. Koca D&D evreninde Drizzt'in yeri ayrıdır. Bir drow olarak yaşadığı sıkıntıların meyvesini almaya ne kadar yaklaşırsa yaklaşsın ırkının getirdiği problemler yüzünden hep elinden alınma tehdidiyle başbaşa kalmıştır. Bu kitapta da Artemis Entreri, Jarlaxle, Matron Baenre üçlüsünün planları arasında kalmıştır. Spoiler vermek istemiyorum çünkü okunması gereken bir kitap olarak görüyorum. O yüzden kısaca şöyle özetleyebilirim; gururuna ve üzüntüsüne yenik düşen Drizzt Menzoberranzan'ı ziyaret eder ve Catti-brie de Drizzt'i kurtarmak için tek başına yola koyulur.
Karakterlerin gelişimi, olay örgüsü bu kitapta bir kat daha artmış gibi duruyor. Onun için devamını merakla okuyacağım ve herkese tavsiye ederim.
Artemis Entreri
Serinin 11.kitabı olan "Sessiz Kılıç" a Drizzt üzerinden değil de kiralık katil üzerinden bakalım.
Artemis adı Yunan mitolojisinde sık sık karşılaştığımız ay tanrıçasına aittir. Temsili çizim ve heykellerinde sırtında ok dolu sadağı, elimde yayı, yanında da çoğunlukla geyik olur.
Entreri adı ise bana nedense duyduğum ilk andan itibaren Yüzüklerin Efendisi serisindeki Ağaçsakal'ın ırkına atıfmış gibi gelir.
Peki, bu kadar hoş bir isme sahip karakterin bir kötü karakter olarak resmedilmesi neden? Ya da Artemis Entreri gerçekten kötü bir karakter mi? Yaşadığı şehrin şartlarını göz önüne alınca doğal olarak ya kötü olacaktı ya da ölecekti diye düşünebiliriz. İşte asıl dönemeç burası çünkü Drizzt'in doğduğu yer olan Menzoberranzan bilinen tüm şehirler arasında kötülük olarak uzak ara en önde ve Drizzt bu şehirden kalbini ve ruhunu karartmadan kurtulabildi.
Artemis Entreri'nin bölümlerini okumak oldukça keyifli tabii ki. Kiralık katil, seriye canlılık katan birçok ana karakterden birisi. Bir de bu karakterin yanına Jarlexle katıldı ki bu serinin sonraki kitapları için ister istemez büyük umutlar vaat ediyor.
Son not olarak da Wulfgar'a değinmek istiyorum. Basit bir insan olarak dahi şu soğuk kış günlerinde küçücük bir rahatsızlıkta bile acı dolu inlemeler, neden benler, ne zaman iyileşeceğimler hakkında konuşup duruyoruz. Bu adam altı yıl kadar cehennemde yaşadı ve çektiği en büyük acı fiziksel değil sevdiklerini kurtaramaması üzerine ruhsaldı. Çok daha kuvvetli ve kudretli bir biçimde dönüşünü bekliyoruz aegis-fangin efendisi barbar.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Anayurt
Yaklaşık 13-14 yıl önce çocukken okuduğum seriye tekrar başladım ve hala aynı keyif ve heyecanı veriyor. Drizzt Do'urden, yeraltında yaşayan drowlardan yani kendi ırkından çok farklı. Hikaye boyunca kendi prensiplerini, ilkelerini ve bunun yanında drowların yaşam tarzını sorguluyor. Drowlar gerçekten kötü mü doğuyor yoksa yaşadıkları toplum mu onları böyle acımasız yapıyor ? Eğitmeni Zak ile aynı duyguları ve düşünceleri paylaşan Drizzt bu topluma uyum sağlamaya çalışıyor ama pek başarılı olamıyor. Drowların yaşadığı yer ise yeraltında karanlık bir şehir Menzoberranzan. Kara elflerin gözleri ışığa fazla duyarlı olduğu için karanlık ve kasvetli bir şehir. Yazar bunu gerçekten çok iyi betimlemiş. 3. kişi ağzından anlatılan hikayede bunu çok net farkedebilirsiniz. Fantastik kitapları seviyorsanız kesinlikle okumalısınız olay örgüleri ve hikaye o kadar akıcı ki kayıp gidiyor. Tavsiye ederim gerçekten keyifli.
Drizzt'in Menzoberranzan'a giderken hissettiklerini anlayabiliyoruz. Geride bıraktığı ırkının örümcek tanrıçası Lolth, Drizzt'i satranç tahtasındaki piyonlardan birisi gibi kullanırken, Wulfgar gözünün önünde can vermişken, cüceler kendisini en azından güvenilir bir yoldaş bellemişken ne yapabilirdi.
Cücelerin uzun bir ayrılık sonrası elde ettikleri evlerini tek başına tehlikeye attığını düşünen Drizzt yapması gerekeni yapmak için yola koyuldu. Serinin başlangıç kitaplarında yüzeye ulaştığı yoldan çok daha kolay bir biçimde ulaştı Menzoberranzan'a. Bu görece kolaylık Drizzt harici neredeyse her canlı için direkt ölüm anlamına gelen bir kolaylık tabii ki. Doğduğu topraklara ilerleyen Drizzt'in, serideki kitaplarla birlikte çok daha kuvvetli, zeki ve sezgileri güçlü hale geldiğini anlıyoruz.
Dostlarına olan düşkünlüğü ile kendi gücünü yanlış değerlendirse de yine dostlarının ve de bazı düşmanların yardımı ile yeniden yıldızlı gökyüzünü seyretmeyi başarabilen korucunun daha birçok kitabı okunmak için bekliyor. Sadece fantastik diyarların değil; sevginin, yardımlaşmanın, onurun da değerini bilen okurlar için Drizzt Serisi her daim kitaplıkta bekleyen bir kapı. İstediğiniz zaman usulca tıklatmanız gereken ve içeriye buyur edilme garantisi veren bir kapı.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Anaerkil psikopat bir toplum hiç duymamıştım. Bu anaerkil, birbirinin toplu mezarını kazıp komşu evleri yok eden manyak topluluk kitabı yeme hızında okumamı sağladı. Neredeyse 20 yol geçti. Hala karakterlerin psikopatlıkları aklımda. Türe meraklı değilseniz bile Menzoberranzan'ı ziyaret etmeden gözlerinizi kapamamalısız.
Saygı duyduğum bir karakterin başkaldırısı; Drizzt Do'Urden
The Dark Elf Trilogy
#132257310
Yaşadığınız ailenin doğduğunuzdan itibaren sizin yazgınızı belirlediği, kötülüğün normal karşılandığı, yalanların sık sık söylenip kabullendirildiği, öldürmenin yaşamak kadar zorunlu olduğu bu dünyada içinizden sürekli bir şeylerin yanlış olduğunu, oraya ait olmadığınızı ve bu hislerle
Homecoming serisinin ikinci kitabı Maestro, kapağından da anlaşılacağı üzere Jarlaxle merkezli bir kitap. Drizzt ile birlikte tüm Faerun'da en sevdiğim karakter olan Jarlaxle'ın yanlış bilmiyorsam merkezinde olduğu ilk kitap ve bu da çok heyecan vericiydi. Ancak, Salvatore'un plot twisti ile işler çok farklı yerlere gitti. Kitapla ilgili yazacağım çoğu şey hem bu kitap hem de ilk kitap için spoiler olabileceği için mümkün olduğunca kitap yerine kendi duygularıma yoğunlaşacağım.
Kitabı 2 arkadaşımla beraber okuduk. Onların da tahmin edebileceği üzere sevdiğim ve farklı olmasını tercih ettiğim yerler oldu. Özellikle okuma etkinliği konusunda bu konuları derinlemesine konuşup tartıştık. Üçümüzün de benzer şeylerden hoşlanması süreci çok keyifli hale getirdi. Beni bu serüvende yalnız bırakmadıkları için bir kez daha teşekkür ediyorum onlara.
Salvatore bize çok yeni (aslında yeni değil de yeni diyelim) ve sağlam bir karakter tanıttı, o karakterden üçümüz de çok umutluyuz. Eğer beklentilerimizi karşılarsa üçüncü favorim olabilir. Bununla birlikte epik dövüş sahneleri (ki bunlar Salvatore'un alameti farikası artık) ve Menzoberranzan'ın kaotik atmosferi keyifli kısımlardandı. Drizzt'in yol arkadaşları ise her zamanki gibi birisi hariç gayet sıkıcıydı. Bir de climax sayılabilecek bir dövüşün çok çabuk bitmesi biraz kolaya kaçmak gibi geldi başta ama sonra düşününce anladım ki Salvatore onu yapmasaydı sonucu belli bir dövüş olacaktı. Bu sebeple çok da itiraz edemiyorum.
İlk kitaptan daha iyi bir devam kitabı oldu kısacası. Drizzt ve palalarını çok özlemişim, bunu fark ettim. Üçüncü kitapla devam ediyoruz.
Bir arkadaşım ile birlikte gençlik kahramanımız olan Drizzt'in son kitaplarından olan Archmage'i okuduk. İkimiz de 15 küsür yıl kadar önce okumuştuk son kitabını. Merak ediyordum şahsen eski tadı alabilecek miyim diye çünkü eskiden kitaplar çıktıkça okurdum ve zaman içerisinde artık Salvatore'un sihrini kaybettiğini düşünmeye başlamıştım. Çok uzun bir süre ara verdiğim için mi yoksa bu süreçte Salvatore kendini geliştirdiği için mi bilmiyorum ama Archmage'i okurken çok keyif aldım.
Kitap tek karakter üstünden değil, 3 farklı hikayenin örülüp birleşmesi şeklinde anlatılıyor. Bir tarafta Drizzt ve Bruenor, bir tarafta Menzoberranzan ve Drowlar, bir tarafta da Abyys ve Lolth yer alıyor. Drowların kötücül oyunları, Abyss'in kana susamış demonları ve girdap gibi dönen palaları ile Drizzt'i okumak çok eğlenceli idi. Gerçi Bruenor kısmı başta biraz bana sıkıcı geldi ama sonra aksiyon başlayınca kendini net şekilde affettirdi. Son dövüşlerin adrenalini hala içimde hissediyorum. :)
Kitap güzel bir cliffhanger ile bitti. Seriye de ufak bir ara verdikten sonra hızlıca devam edeceğiz.
Babam İçin...
Cüce Bruenor, barbar Wulfgar, buçukluk Regis ve kara elf Drizzt, Gümüş Damarları'nı kendi gözleriyle görebilecekler mi? Bruenor'un ve atalarının evi olan Mithril Salonu'nda sönmeyen ateşler yeniden alevlenecek mi? Guenhwyvar gölgelerin içinden her zamanki gibi yoldaşları gizlice koruyup gözetecek mi?
.
.
.
.
.
.
.Spoiler
Evet, evet, evet. Yine ve yine muhteşem bir kitap olmuş. Özellikle Drizzt'in peşlerinden gelen Artemis ile yaşadığı içsel çatışmayı okurken bayıldım. İyi ki terk etmişsin Menzoberranzan'ı da bize böyle okurken içinde yaşadığımız maceralar hediye etmişsin sevgili Kara Elf. Öyle bir kitap sonu var ki bu arada her anı gözünüzün önünde gerçekleşiyormuşçasına gerçekçi yazılmış. Hele kitabın son cümlesi olan "Başka bir kaya daha kıpırdadı ve yana doğru yuvarlandı." Yaşıyorsun değil mi Battlehammer... Yaşıyorsun ve evini geri almak için verilen savaşta en öndeki yerini alacaksın.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Uzun zaman sonra seride tekrar Menzoberranzan'ın anaerkil toplumundan tanıdık drow yüzleri görmüş olduk. Onların kusursuz denebilecek taktikleri, hassas vuruşları eşliğinde büyüleyici çarpışmalarını okumak büyük bir haz. Umarım serinin devam kitaplarında da sık sık drowları görürüz. Ayrıca Drizzt Do’Urden’in ''Bu benim asıl mirasımdır.'' sözü ve kitaba ismini veren olgu bize çok iyi aktarılmış. Okuduktan sonra ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız. Kısacası serinin ilk 6 kitabında olduğu gibi bu da eşsiz güzellikteydi.
