Okuma Listem
DÜNYA EDEBİYATI 📚
*HOMEROS
İlyada Destanı ✓
Odysseia Destanı ✓
*DANTE ALİGHİERİ
Yeni Dünya✓
İlahi Komedya✓
《Cemil Meriç, 7 Temmuz 1955'te göz ameliyatı için gittiği Paris'ten İstanbul'a döner. Yeniden görme umudu pek kalmamıştır. Dönüşünden dokuz gün sonra tekrar yazmaya başlar. 38 yaşındaki Cemil Meriç kendisini son derece yalnız ve zayıf hissetmektedir. Görmemekte, tabiatı algılayamamaktadır. "Görenin yalnızlıktan şikâyete hakkı yoktur; mevsimler, renkler, çiçekler, şehrin bütün kadınları, bütün çocuklar gören içindir. Görmeyen bir insan bozuk bir ampul gibi, manasız, bıraktığınız yerde kalan bir paket; içinde hatıralar olduğu için arada bir karıştırılmaya layık... Çocukken oynadığımız bir taş bebek gibi, atmaya kıyamadığımız acayip bir külçe ..." Bu sözlerle görememeyle ilgili ilk duyduklarını anlatır.》
Cemil Meriç
Görmek yaşamaktır,
vuslattır görmek.
Her bakış, dış dünyaya atılan bir kementtir,
bir kucaklayıştır,
bir busedir her bakış.
Göz bebeklerimizden fışkıran her seyyale mekân canavarını bir anda ehlileştirir. Görmek sahip olmaktır.
Gören hangi hakla yalnızlıktan şikayet edebilir?
Mevsimler bütün işveleriyle emrindedir, renkler bütün cilveleriyle hizmetindedir. Çiçekler onun için açar, şafak onun için pırıldar.
Gütenberg matbaayı onun için icat etmiştir. Hugo, o okusun diye yazmıştır şiirlerini. Şehrin bütün kadınları onun için giyinip süslenir.
Çocukların tebessümü onun içindir.