Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Meriç Baytur
Meriç Baytur
@mericunal
Hacettepe Üniversitesi
162 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
O kadar iyi yorumlar almış ki, elime aldığımda beklentim çok yüksekti. Sanırım bu yüzden çok etkilenmedim romandan. Nöro-roman olarak lanse edilmesi ve benim kitapta beyinin çalışma sistemiyle ilgili yeni bir şey ile karşılaşmamış olmam da kitaba yüksek puan vermemi engelledi açıkçası. Hatta kitabın 298. sayfasında şöyle bir cümle var bir kitapla ilgili: "Bir şeye benzediği yoktu kitabın. Yazarın iyi cümle kurma kabiliyeti ve bir miktar sağdan soldan duyduğu bilgileri sentezlediği bir kitaptı sadece." Bence yazar aynen bu hataya düşmüş 'nöro' kısmıyla ilgili :) Sağda solda duyabileceğimiz bilgileri romanın içine yedirmiş sadece, şaşırtıcı bir bilgi yok maalesef.
Roman kısmına gelirsek, genel olarak merak ve aksiyon unsurları sürüklüyor insanı okurken. Ancak bölüm sonlarında sürekli AZ SONRA diye bağıran "çok yakın bir zamanda, asla tahmin edemeyeceği koşullar altında yolları yeniden kesicekti", "neyse ki yakında başkaları da öğrenebilecekti, hem de hayatlarında asla unutamayacakları bir şekilde" gibi cümleler bir noktadan sonra itici olmaya başlıyor; sanki yazar "lütfen okumaya devam et, bak çok heyecanlı olacak" diyormuş gibi hissettirdi bana. Bunu dışında karakter isimleri de çok zorlamaydı. İlyas yerine İlias, Meryem yerine Meryam kullanılması... Hele Tesla var ki daha en başında "yok artık yaa, başka isim mi kalmadı" dedirtiyor. İsimleri karakterlere bir özellik katsa amenna ama o da yok.
Roman havada kalıyor en sonunda, yani bir devamı olacak anlaşılan. Bir ilk roman için riskli bir son olmuş bence.
Ursula K. Le Guin büyük ve güçlü bir anlatıcı. Yerdeniz Büyücüsü de büyücüler, cadılar, ejderhalar eşliğinde fantastik kurgusuyla aslında her bireyin içinden geçtiği, kiminin geçemeyip kısırdöngü içinde ömrünü tükettiği bir insan olma hikayesi. Bu kitabı ilk kez 15 yıl önce okumuşum, daha doğrusu okuduğumu sanmışım. Yıllar geçip tekrar okumak bambaşka bir etki yarattı. Sanırım birkaç yıl sonra tekrar okuyacağım. Öyle bir hikaye ki her yaşta insana farklı bir şey öğretiyor.
Benim kitapla ilgili en büyük sorunum şu oldu: Ahmet neden öldürüldü? Ben bu sorunun tatmin edici cevabını alamadım. Cinayetin sebep-sonuç ilişkisinden ziyade Nihal'in kaçış hikayesini okudum. Kitabı kapattığımda hiçbir tatmin duygusu yaşayamadım maalesef.
Bolca muhafazakar ve laik kesim tahlilleri yapılmış, sonlara doğru işin içine toplumda eşcinsellerin yeri eklenmiş ama iki konu da romanın ana konusuyla ilişkilendirmede zayıf kalmış, hatta ilişkilendirilememiş. Eğer hikaye bu konular üzerinden yürüseydi çok daha ilginç olabilirdi. Bir tarikat olayı ile giriş var hikayeye, sonra tarikat birden bire olayların dışında kalıyor, bir daha esamesi okunmuyor. Sanki ülkenin sosyolojik yapısını değerlendirmek için ortaya atılmış, öylece bırakılmış gibi.
Ortaya karışık bir roman olmuş. Biraz toplum irdelemesi ve ajanlar-derin devlet oyunları ile süslenmiş bir cinayet. Olayların ağır ilerlemesi de okumamı epeyce güçleştirdi.
Okur Takip Önerileri
Sezgin Kaymaz'ın tarzını bildiğimden ve hayvanlar konusunda çok hassas olduğumdan içim kaldırmaz diye epeyce ötelemiştim Lucky'yi okumayı. Kimi yerde kahkahalar attım, kimi yerde hüzünlendim, son 70 sayfayı ise bayağı ağlaya zırlaya okudum. Sezgin Kaymaz yine "iyi ki okudum" dediğim bir hikaye anlattı bana, bir köpek üzerinden insanlık ve hayat dersi verdi. Bir roman küfürleriyle, Angara ağzıyla bu kadar mı zarif anlatılır. Sezgin Kaymaz "... geberme e mi?"
Not: Farfara romanının altında Sezgin Kaymaz ile ilgili abuk sabuk yorumlar yapılmış. Bir yazarı eleştirebilirsiniz tabii ki ama saygıyla ve o yazarı iyi tanıyorsanız ancak. Öncelikle Farfara bir devam kitabıdır. Hangi şuursuz okuyucu 16 kitabı olan bir yazarın hiç araştırmadan gidip devam kitabını alıp okur! İkincisi, tertemiz bir dille hiç kafa yormadan, hiçbir duygu karmaşası yaşamadan mutlu hikayeler okumak istiyorsanız Sezgin Kaymaz okumayın. Okumayın ki abuk sabuk yorum yapmayın.
Deniz Feneri tam anlamıyla bir rahat polisiye (cozy mystery) olmakla beraber aynı zamanda İngiliz edebiyatının da güzel örneklerinden biri bana göre. Olay kurgusu, cinayet soruşturması ve sonuçlanması çok başarılı. Ancak bu romanı sadece kaptırıp gitmek için okunan hızlı bir polisiye okumak isteyenlere tavsiye etmem açıkçası. Karakter analizleri ve mekan anlatımları o kadar derin ve ayrıntılı ki, bu hikayeyi bir edebi eser olarak kabul etmezseniz, zorlayıcı olabilir. Ama klasik edebiyatla polisiyenin iç içe geçmesi zevkini yaşamak isteyenler kesinlikle tatmin olacaktır.
