"İyi görünüyorsunuz, Bay Russo," diye mırıldandı Vivian.
"Ben de sizin için aynı şeyi söyleyebilirim, Bayan Russo."
"Henüz Bayan Russo olmadım. Kaçak gelin fantezimi gerçekleştirmek için hâlâ vaktim var," diye takıldı.
Dudaklarıma çarpık bir gülümseme yayıldı. "Eh, neyse ki kovalamayı severim."
"Seninle tanışmak güzeldi, Dante," dedim imalı bir biçimde. "Ama artık işe dönmem lazım."
Kafede benimle ilerleyip kapıyı benim için açtı. "Randevu olmasa da en azından telefon numaranı ver. Söz veriyorum telefon şakası yapmayacağım ya da uygunsuz fotoğraflar göndermeyeceğim." Dudakları çarpık bir sırıtışla gerildi. "Tabii sen istemezsen."
Gülümsememi yine bastırıp kaşımı kuşkuyla kaldırdım. "Kafelerde tanıştığın kadınlara hep böyle ısrarcı mı yaklaşırsın?"
"Sadece aklımdan hiç çıkmayanlara," dedi gözlerini benimkilere dikerek.
"Yine de güzel bir yemekti." İç çekip hülyalı bir tebessümle yatağa oturdu. "O tatlı, ömrümün sonuna dek hayallerimde yaşayacak."
"Sadece tatlı mı? Ben hayallerinde yaşamayacak mıyım? Gücendim."
Vivian gözlerini devirdi. "Her şey senin etrafında dönmüyor, Dante."
"Dönmeli ama."
Reader Follow Recommendations
"Ben de sadece havyar ve insan kalbi yediğini sanıyordum."
"Saçmalama. İnsan kalbiyle havyar hiç iyi gitmez."
