"İyi görünüyorsunuz, Bay Russo," diye mırıldandı Vivian.
"Ben de sizin için aynı şeyi söyleyebilirim, Bayan Russo."
"Henüz Bayan Russo olmadım. Kaçak gelin fantezimi gerçekleştirmek için hâlâ vaktim var," diye takıldı.
Dudaklarıma çarpık bir gülümseme yayıldı. "Eh, neyse ki kovalamayı severim."
"Seninle tanışmak güzeldi, Dante," dedim imalı bir biçimde. "Ama artık işe dönmem lazım."
Kafede benimle ilerleyip kapıyı benim için açtı. "Randevu olmasa da en azından telefon numaranı ver. Söz veriyorum telefon şakası yapmayacağım ya da uygunsuz fotoğraflar göndermeyeceğim." Dudakları çarpık bir sırıtışla gerildi. "Tabii sen istemezsen."
Gülümsememi yine bastırıp kaşımı kuşkuyla kaldırdım. "Kafelerde tanıştığın kadınlara hep böyle ısrarcı mı yaklaşırsın?"
"Sadece aklımdan hiç çıkmayanlara," dedi gözlerini benimkilere dikerek.
"Yine de güzel bir yemekti." İç çekip hülyalı bir tebessümle yatağa oturdu. "O tatlı, ömrümün sonuna dek hayallerimde yaşayacak."
"Sadece tatlı mı? Ben hayallerinde yaşamayacak mıyım? Gücendim."
Vivian gözlerini devirdi. "Her şey senin etrafında dönmüyor, Dante."
"Dönmeli ama."
Okur Takip Önerileri
"Ben de sadece havyar ve insan kalbi yediğini sanıyordum."
"Saçmalama. İnsan kalbiyle havyar hiç iyi gitmez."
Nefes nefese, "Nesin sen?" dedim.
"Muhteşemim," diye mırıldandı.
Tek kaşını kaldırdı ve öne doğru eğilerek yaklaştı. "Ama bunu sen de hissediyorsun. Hiçbir fani erkek seni cinsel anlamda tatmin etmedi. Ne zaman yakınında olsam, türünüzdeki erkeklerden üstün olduğumu hissedebiliyorsun. Seni tatmin etmeyi başaracak tek erkek olduğumdan şüphelendiğini kendin söyledin." İpeksi sesi tenimde günahkår bir dokunuş gibiydi. Şimdi de dudaklarını kulağıma neredeyse değecek kadar yaklaştırmıştı. "Ve ben de bu konuda haklı olduğunu düşünüyorum, Rowan."
Ah, kahretsin!
"Fânilerin, sarhoş kafası deyimini biliyor musun? Seni gördüğümde içtiğim mojitolar yüzünden ben de o haldeydim işte."
Yalan söylediğimi anlayıp anlayamadığını merak ettim. "Bana pek çekici gelmiyorsun. Artık ayık olduğum için seni garip bir uzaylı gibi görüyorum. Hatta ürkütücüsün."
Durumun tadını çıkarıyormuş gibi, "İşte buradasın, canım," diye mırıldandı.
Nasıl cümle kurulacağını hatırlamaya çalışarak afallamış bir halde baktım. "Birini zindana kapatıp sonra da ona canım diyemezsin."
Alay edercesine keyifle güldü. "Affedersin, terbiyesizlik mi ettim?" Gülümsemesi hızla kayboldu. "Sanırım hiç umurumda değil, Mortana."
Nefesi zayıflamıştı, sıcak büyüsü tenimi sarmalıyordu.
Dilini yavaşça döndürerek boynumu öptü. Nabzım hızla atarken parmaklarımı saçlarına daldırdım.
Nefes nefese, "Sana katlanamıyorum," dedim. Bunu bana söyleten gururumdu çünkü onun benimle ilgili ne hissettiğini biliyordum.
"Hislerimiz karşılıklı," diye fısıldadı boynuma. "Ama seni öpmezsem de öleceğim."
"Ben kabus gördüğümde annem bana ninni söylerdi," dedi.
Dönüp bana baktı ve bir an için gözlerinde daima var olan o acıyı gördüm.
"Her neyse," derken yüzü ifadesizleşti. "Bu çok uzun zaman önceydi."
"Şimdi kabus görünce ne yapıyorsun?"
"Şimdi ben kabusun kendisiyim, canım."
Gözlerimi devirdim ama söylediği yalan da değildi.
İtiraf et!
"Mortana mıyım bilmiyorum!" Bu itiraf beni bile şaşırttı.
"Anneme ne olduğunu hatırlamıyorum. Bir yanım iblis avcısını öldürmekten hoşlandı. O adam ölümü hak etti. Bu benim kontrolüm dahilinde değildi."
İtiraflar bir bir ağzımdan dökülüyordu.
"Bir keresinde Starbucks'ta kahve parası ödemeyi unuttum
"Oradaki insanların kendi trajedilerine hapsolduklarını söyledin.Zindanda geçirdiğin zaman hakkında böyle mi hissediyorsun? Özgür olsan bile o günleri tekrar tekrar yaşıyor musun?"
Dönüp bana baktı. Öz güven maskesi bir anlığına düştü ğünde o güzel yüzeyin altında yatan acıyı, dayanılmaz acıyı gördüm . . . Sonra gözlerini tekrar kapatarak yüzünü başka tarafa çevirdi.
"Terapistim olmaya mı çalışıyorsun, Rowan? Çünkü bu aşırı derecede fanilere özgü bir kavram ve sen bu konuda yetkin bile değilsin."
"Hayır. Ben sadece seni böylesi bir dingile çeviren şeyin ne olduğunu çözmeye çalışıyorum."
Mağaralara yaklaşırken bana hafifçe gülümsedi. "İyi olmayı bir kez denedim. Sıkıcı ve fazla abartılı geldi."
Orion göz ucuyla bana baktı.
"Torpido gözünü aç. Orada altın ve gümüş paralar var. Gittiğimiz yerde onlara ihtiyacımız olacak."
Söylediğini yaptığımda bozuk paralar yere saçıldılar. Onları toplayıp deri çantama attım. "Sanırım altın paralar gişeye ödeme yapmak için?"
"Ah, hayır. Bu, o tarz bir gişe değil, canım."
"Ne?" diye sordum. "Nasıl bu kadar çok konuşup bu kadar az detay verebiliyorsun? Bu dünyanın en boktan süper gücü falan olmalı."
Boynuna sıçramış kan lekelerine tekrar baktım. "Bana kimi öldürdüğünü söyleyecek misin?"
"İlginç birini değil." Çantaya bir su şişesi attı. "Sadece Carl'ı."
Ağzım açık kaldı. "Öldürecek onca kişi arasından tuhaf ilgi alanları olan, sosyal anlamda tedirgin, zararsız bir faniyi mi seçtin? Bu senaryoda tek tehdit teşkil etmeyen kişiyi?"
"Carl sadece bir stajyer değildi. Kral için casusluk yapıyordu. Telefonunu aldığımda kralın casusluk birimine senin burada olduğunu haber veren bir mesaj buldum. Ama sana kendini daha iyi hissettirecekse bunu bir kaza olarak düşün.
Elim kaydı ve yanlışlıkla Carl'ın kafasını koparıp cesedini masanın altına tıkıştırdım."
Alaycı bir ciddiyetle kaşlarını kaldırdı. "Bu kadar yargılayıcı olma. Böyle şeyler herkesin başına gelebilir."
