Her insan kendisine bir yurt arar. İnsan daima sıla özlemi içindedir, sevgiyi ve şefkati arar. Daüssıla, memleket özlemi , kana kana içtiğimiz bir sevgi ve merhamet arayışından başka nedir ki?
Birtakım şeyler kırılır, bazen kırılanlar onarılır, fakat çoğu durumda fark edersin ki kırılan ne olursa olsun hayat o kaybı telafi etmek için yeniden şekillenir, bazen de muhteşem olur bu şekilleniş.
İnsan, mağarasını terk etti edeli kaderle boğaz boğazadır. Kaderin ilk tecellileri fırtına, sel, gece ve canavarlar. İnsan bunları ehlileştirdi. Ehlileştiremediği tek düşman kaldı: kendisi. (Jurnal, Cemil Meriç)