İşi alırız,sevgili buluruz,iyileşiriz,ödülü kazanırız,tatile gideriz ya da harika haberler alırız ve huzura ereriz. Fakat sonra huzur yine kaçmaya başlar. Biz de peşinde kovalar dururuz.
"Onu seviyor musun?"
Soru şaşırtıyor beni ama yanıtım anında geliyor.
"Evet.Onsuz bir hayat düşünemiyorum."
"Bazen bu hayal gücü yoksunluğunun işaretidir..."
Biri gelecek,elinin kirlenmesini umursamadan elini sizin karanlığınızın içine sokacak ve ışıklarınızı yakacak. İnanın bana,hayal ettiğiniz sürece karanlıkta kalmayacaksınız.
Hani bazen bazı insanlar giriyor hayatımıza, "Acaba" diyoruz, "Acaba beni seviyor mu?" İşte o insanlar bizi hak edecek kadar sevmiyor. Çünkü sevgi öyle bir şey ki insan asla acaba demiyor.
Bir sırrı paylaşırken o an kendinizi harika hissederdiniz ama sonra bu bir yüke dönüşürdü. Bir şeyi serbest bıraktıktan sonra onu bir daha asla geri alamayacak olma hissi insanın içine otururdu. Artık başka biri geleceğiniz hakkında güç sahibiydi. Sırlardan hep bu yüzden nefret etmiştim,tutması imkansızdı.