Kimse uyanmamıştı. Uyananlar da daha iyi bir yere uyanmamıştı işte. Şehir, giyim kuşam, yeme içme her şey değişmişti. Ama hiçbir şey değişmemişti. İnsan hâlâ zalim, güçlü yine gücünü aldığı dava adına kan dökücü, fesat çıkarıcı; kurban kurtulduğu anda zamanenin celladı. Haklıymış Karadeniz sürgünü şair, hâlâ "insan insanın kurdu."
O millet, şu coğrafya, öbür ülke, diğer kavim... İnsanın yaratıldığı günden bu yana sadece iki millet vardı aslında. Çünkü insanın bir yanı melekse öbür yanı şeytandı. Yarısı Habil'se öbür yarısı Kabil'di. Bir yanı suysa bir yanı ateşti. Güldü, dikendi, acıydı, şerbetti. İhtişamdı, sefaletti. Ve insan bu, Meryem'in beyaz zambağı, bozgun çıkarıcı kan seviciydi.
Sayfa 593 - Timaş Yay.Kitabı okudu
Huzursuzluk
Adam yanık sesiyle;bu dünya bir penceredir/Her gelen baktı geçti diyordu.
Hele o zenginler,hele o paraya,
kata,yata tapanlar,hele o gösteriş düşkünleri,Hepsini o süslü saatleriyle,pırlanta yüzükleriyle,limuzinleriyle birlikte gömmeli.
Bu dünya bir penceredir/Her ge-
len bakın geçti.
Rafdan çıkartılan onca kitap,onca üniversite,anlı şanlı
felsefe
Sayfa 113 - İnkilap kit.Kitabı okudu
Geçen gün biri yazmış, sanırım Karadeniz Bölgesinden, yeni doğan kızına Rumca isim koymak istediğini söyleyip fikrimi sormuş. Ağır sorumluluk, ama pas geçmeyi de gururuma yediremedim, Maryam adını önerdim. Hem Türkçe karşılığı var, hem sanki Meryem’in biraz "modern"/alafranga versiyonu gibi duruyor. Yarın öbür gün soran olursa kıvırtabilirsin.
(..)
İsa’nın annesi olan Meryem ilk adaşından bin küsur yıl sonra yaşamış. Adının Miryâm değil fetha (yani pattah) ile Maryâm olması Aramice etkisi gösterir diyorlar; zira bu tarihte Yahudistan ahalisi İbranice konuşmayı çoktan unutmuş, onunla akraba ama ayrı bir dil olan Aramiceyi benimsemişti.
İncil’de Meryem’in adı kısaca ve yüzeysel olarak geçer.
Tespit**
İnsan hala zalim, güçlü yine gücünü aldığı dava adına kan dökücü, fesat çıkarıcı; kurban kurtulduğu anda zamanenin celladı. Haklıymış Karadeniz sürgünü şair, hala, "İnsan insanın kurdu"
O millet, şu coğrafya, öbür ülke, diğer kavim... İnsanın yaratıldığı günden bu yana sadece iki millet vardı aslında. Çünkü insanın bir yanı melekse öbür yanı şeytandı. Yarısı Habil'se öbür yarısı Kabil'di. Bir yanı suysa bir yanı ateşti. Güldü, dikendi, acıydı, şerbetti. İhtişamdı, sefaletti. Ve insan bu, Meryem'in beyaz zambağı, bozgun çıkarıcı kan seviciydi.
Sayfa 593Kitabı okudu
Ben karşının ölüsüyüm…
Ben karşının ölüsüyüm...
Döve döve öldürdüğünüz Ali, başından vurduğunuz Berkin, çırılçıplak soyduğunuz Kevser…
Ben karşının ölüsüyüm…
“Terörist” dediğiniz Kürt. Küfür ettiğiniz Ermeni...
Evini aldığınız Rum, kovduğunuz Çingene, hor gördüğünüz Arap…
Kapısı işaretlediğiniz Alevi, camını kırdığınız Hrıstiyan, korkuttuğunuz Süryani…
Öylesine değil, pür dikkat bakın!
Bakmak için değil görmek için bakın.
Nasıl? Gördüğünüz kişiyi beğendiniz mi?
Evet bu sadece sizin eseriniz... Sadece senin eserin...
Meryem Karadeniz
Size ne sunayım insan kardeşim?
Biraz gökyüzü alır mıydınız?
Biraz Boğaziçi serinliği dingin, duru...
Biraz Karadeniz esintisi, biraz Marmara, biraz Akdeniz.
Siz uzaktan geldiniz, belli yorgunsunuz.
Biraz dinlenmek ister miydiniz, bir yörük çadırında yıldızlara karşı?
Bu dağlar, pek sever bulutlarla boy ölçüşmeyi
Biraz Ağrı gurubu alır