Bir kahve falında buluşuyoruz seninle ve sen beni çok seviyorsun... Kahve işte!
Cam kenarında unutulur bazı hayatlar. Ne zaman yağmur yağsa, cama çarpar durur, en acı hatıralar…
Nasip diyorum. Birbirimize yazılmışsak, kederleri aşıp kaderimizde buluşacağız...
Her aşkın bir “düş” noktası vardır. Ya yüreğine düşer, ya düşlerine…
Gündüz biriktirdiğin tebessümlerin ”gözyaşı” olduğunu gece çökünce anlarsın...
Basittir aslında, yüreği kırılmış kadınları hiçbir şiir kandıramaz...
Soğuk bir Aralık sabahıydı. Sen geldin. En çok kıskandığım mevsimin tam orta yerindesin. Sayfalarım aralık, yüreğim aralık. Usulca penceremden süzülüp, sıcak bir çay almaz mısın?
Bazı insanlar sevmeyi bildikler için kaybederler...
Kirpiklerimi kırıp düşlerime giriyorsun.
Yapma diyorum böyle, aklımı başımdan alıyorsun...
Sana gitme demiyorum.
Git, benden çalıp götürebileceğin ne varsa onları da topla götür yanında. Sana dair hiçbir şeyi taşımak istemiyorum avuçlarımda. Bu saatten sonra senden ne şiir olur ne de bir şarkıya nakarat.
Bu saatten sonra senden olsa olsa yol olur!
Bense üstüne basıp geçmem bile...