Bloch'un insanlık ile doğa arasındaki muhtemel bir yeni ilişkiye dair taslağı kapitalizmdeki mevcut ilişkinin eleştirisine ve bir doğal özneye ait tarihsel -mitolojik, dini, felsefi ve sanatsal kavramların kişisel kanonuna dayanır. Bloch'un, doğayla girilen kapitalist teknolojik etkileşimin yapısını aktarmak için işlettiği metaforlar zor, şiddet ve sömürüyü öne çıkarır. Söz konusu metaforlar dostluk ve yakınlık imgelerinde metaforik olarak ifade edilen bir başka ilişkiyle karşıtlık içindedir.
Sayfa 67 - Ayrıntı Yayınları, 2021, 1.Baskı.Kitabı okuyor
Çaylak ile Filozof *1 -Özkan Öze
Dışarıdan bakıldığında-biçimsel özelliklerden kaynaklı- çocuk kitabı olarak gördüğümüz bu eser; çocuklara, gençlere, yetişkinlere hatta okuma yazmayı bilen herkese hitap ediyor. Kişilerin akil birer birey olması için herkesi özel olarak muhatap alıyor.
Kişinin kendi önemini bilmesinden, hayatın anlamına kadar birçok konuya açıklık getiriyor. ‘‘Kimse senin aklından geçirdiğin şeyleri, senin aklından geçirdiğin gibi geçiremez.’’ (s.43) cümlesinde hem insanın özel bir varlık olduğunu sarih bir biçimde açıklamış, hem de okuyucunun farkındalığını artırmıştır.
Eser, aynı zamanda düşündürücü, bilgilendirici ve düşündürücü metaforlar da içeriyor. Bu özelliği-özellikle yetişkin ve genç okuyucuları- kendisine hayran edecektir.
Benzer özelliklerle bu serideki tüm kitaplarda karşılaşacağımı düşünüyorum. Spoiler vermemek için de fazla detaya girmiyorum. Okuma yazma bilen herkesin okuması gerektiğini düşünüyor ve tavsiye ediyorum.
‘‘-Ben eski fotoğraflara bakmayı sevmiyorum.
-Yeterince eskimedikleri içindir.’’ (s.60)
Çaylak ile Filozof 
Özkan Öze (Tarık Uslu)
Metaforlar doğaları itibarıyla indirgemecidir; ancak beşeri koşullara yaklaşmanın gerekli araçlarıdırlar, zira beşeri varlıklar ve beşeri koşullar bilimsel inceleme için ideal nesneler değillerdir. Metaforların kullanımı, sahte iddialarla hareket etmenin, gerçekçi olarak iddia edilebilecek olandan daha büyük otorite iddia etmenin, hepsinden önemlisi de özne-nesne iletişimini çarpıtmanın reddedildiğinin gerçek bir göstergesidir. Burada metafor sadece bilişsel bir strateji değil, aynı zamanda etik bir seçimdir.
Sayfa 44Kitabı okudu
Sır ve karanlık çoğunlukla hayranlık uyandırır. Augustinus, Tanrı'nın arzu uyandırmak amacıyla metaforlar kullandığını ve Kutsal Metni kasıtlı olarak müphemleştirdiğini söyler: "Bu şeylerin adeta mecazi bir giysiyle örtülmüş olmasının nedeni inanç içinde araştıran insanın zihnini çalıştırmak ve çıplak (nuda) ve açık (prompta) olarak sunularak değersiz bir görünü kazanmalarını engellemektir. Aynı şekilde, başka yerlerde kolayca anlaşılması amacıyla açık ve ele gelir biçimde (manifeste) söylenmiş şeyler de saklı oldukları yerden çıkarıldıklarında zihnimizde bir şekilde tazelenir ve bu tazelenme sonucunda tatlı (dulcescunt) bir hal alırlar. Bu şekilde saklanmış (obscurantur) olmaları öğrenmeye hevesli olanlara karşı kötü niyetten kaynaklanmaz, aksine bu şekilde daha bir öne çıkarlar ki, deyim yerindeyse, esirgenmeleri bunlara duyulan özlemi daha bir ateşlesin ve bulunduklarında duyulan sevinci daha da artırsın."Mecazi esvap kelamı erotik- leştirir, onu bir arzu nesnesi düzeyine yükseltir. Kelam mecazi olarak giydirilip kuşandırıldığında baştan çıkarıcı etkisi artar. Saklılığın olumsuzluğu yorumbilgisini erotik hale getirir. Keş-fetme ve çözme, haz dolu bir ifşa halini alır. Enformasyonsa çıplaktır. Çıplaklığı Kelamın bütün cazibesini yok eder. Onu düzleştirir. Sırdaki kapalılık (die Hermetik) şeffaflık uğruna ne pa- hasına olursa olsun ortadan kaldırılması gereken bir şeytanık (Diabolik) değil, bir simgecilik, hatta görünüşte bile olsa derinlik oluşturan özel bir kültür tekniğidir.
Sayfa 35Kitabı okudu
