Eğilip öpüyorum Sessizliğin lal dudağını Karanlık bir kuyuya İndiğim gözlerinle
Reklam
Taşların unutulan Yüzüyüm ben Söz'ün Dil'in Ve zaman'ın Bir kurban kanı gibi Sürüldüm, Söz'ün günahkar kapısına
Her şeyin kör bir rüyayla başladığını ve bittiğini her şeyin... Kimse anlamıyor, Ah, her şeyin kendinde bir sonbaharı var
"sonunda buraya geldim, kendi kayboluşuma." metin kaygalak.
Sayfa 144 - Alkım YayınlarıKitabı okudu
Reklam
oysa sırrımı verdim kırıldığım ve çocuk kaldığım aşklara.
Sayfa 56
Kimse görmedi bir kuyuya düştüğünü yüzümün
ölü evi...
herkes döner, ah, kendi yalnızlığına.
Sayfa 18 - Aliye Saraç
Reklam
Kimselerin görmediği ... " Kimse görmedi. kimse görmedi/ bir kuyuya düştüğünü yüzümün." der ya Metin Kaygalak. Kalplerimizse, özlem kuyularımız. Düşlerimizin kör kuyuları..
Neye anlam katabilirm ki bu kadar eksikken her şey...
biri dönüp dedi ki bana: Rabbin meleklerinden hiçbir şey umma. Rabbin meleklerinden hiçbir şey umma. herkes döner ah kendi yalnızlığına.
Gel bana sen aç O sus melikelerle biriken kederimi Yüzüme gene sen kapa Kapayacaksan...
Sayfa 305 - Everest Yayınları 1. Basım 2022Kitabı okudu
Resim