İnsan, maddi lezzetlerden kesilmedikçe mânevi lezzeti bulamaz
Yok olan, kendi fâni varlığından kurtulan, var olanların en iyisidir.
Bir gül dalısın; bahçe senin yüzünden yemyeşil, neşe içinde; şu oyunda sana eş olabilecek, yel ancak.
Yel, Cibril’e benziyor, sense Meryem’sin sanki; gül yüzlü İsa, işte şu ikisinden doğdu.
İkinizin de oyunu, ölümsüzlüğün anahtarı; şu oyuna bol bol rahmetler olsun.
Açık olanlar gizli, gizli olanlarsa apaçık geldi çattı.
Bir izi, bir eseri olanın ne bir izi kaldı, ne bir eseri; izi, eseri olmayanınsa izi, eseri belirdi de geldi.
Nokta gibi sus, yoksa padişah, adını söz söyleme defterinden kazır gider.
Aşk gayb âleminde naralar atar durur; fakat o kükreyişi hayvan duymaz.
"Misafirsin bu hanede ey gönül, umduğunla değil bulduğunla gül, hane sahibi ne derse o olur, ne kimseye sitem eyle, ne üzül."
Gönül can sıkan her düşünceden kurtulmuş; ayağa batan her dikenden halâs olmuş.
Bu Akl-ı Küll pederiyle daima uzlaşmış bulunduğum için dünya gözümün önünde cennet gibidir.
Bana her zaman yeni bir sûret yeni bir güzellik görünmektedir. Bu yenileşme ile usanç kalmaz.
Bir kimse Akl- ı Küll’e muhalefet edip sözünü dinledi mi, bütün âlem ona köpek gibi saldırıcı görünür.