Öyle bir âşık gerek ki bana; bir kımıldadı kalktı mı, her yanda ateşlerle dopdolu kıyametler koparmalı.
Bir gönül istiyoruz ki cehennem gibi olmalı, cehennemi bile yakıp yandırmalı; denizin dalgasından kaçmamalı, yakmalı kavurmalı yüzlerce denizi.
Bu dedim, melek mi, yoksa insan mı acaba? Bu dedi, melekten de başka bir şey, insandan da başka, hiç söz etme.
Bu nedir dedim, söyle; kendimden geçtim, alt-üst oluyorum... Alt üst oladur, fakat söz açma hiç dedi.
Candan da vazgeçmek güç değildir, cihandan da;
Güç olan, senin civarından ayrılmaktır.
Bu ayrılış, âşığın kederler içinde
sevgilisinden ayrılışı değil;
Bu ayrılık, canın bedenden ayrılışı...
Ben zaten bilirim, sen yanlış bir iş yapmazsın;
Ama âşıkların gönülleri, kötü düşünceli olur.