Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.26
434 syf.
10/10 puan verdi
Dili çok güzel, sade ve akıcı. Altı çizilecek ve alıntı yapılabilecek yığınla satır dolu bir kitap. Şahsen ben okumaktan büyük keyif aldım, yaşamın her alanından izler buldum. Hiç bitmesin istediğim “Bir Delinin Senfonik Dokundurmaları” isimli şiirini aşağıya alıyorum.
-Sevgi,
Kilidi olmayan tek hazinedir.-
-Sevgisiz kalp ışık girmeyen mabet
GECE GECE YÜREĞİNİ DAĞLAMAK İSTEYENLERİ BURAYA ALALIM!
Kerem: Ah Şule! Bir tanem! Bin tanem! Gitme! Kal!
Benimkisi yalnızca kafesteki yalnız aslanın
çürük cesareti!
Şule: Durma! Çek tetiği! Ben kendi kendimi
gömerim gerekirse... Mezarım! Taştan!
Yüreğim! Mermer! Gölgelerin içinden sıyrılıp
da gelen ruhumdur, icarus'tur... Vur beni!
Durma yoksa
Anlatacak söz yok, herkes okumalı.
Başından sonuna kadar hiç sıkılmadan çok anlamlı satırlar bulduğum mükemmel bir şiir kitabı. Furuğ Ferruhzad'ın tüm şiirleri burada toplanmış. Her dizesinde daha çok aşık oldum bu kadına... Kitaba başlanmadan önce mutlaka Furuğ Ferruhzad'ın hayatından haberimiz olmalı, böylece okurken bize daha anlamlı gelecektir. Neredeyse çoğu satırın altını çizmişim, altını çizdiklerimden birkaç alıntı paylaşarak incelememi sonlandıracağım.
• bana düşen
bir perdenin asılışının benden aldığı gökyüzüdür
bana düşen terk edilmiş bir merdivenden inmek
ve yalnızlık içinde çürüyen bir şeye ulaşmaktır
bana düşen hatıralar bahçesinde hüzünle dolaşmaktır
ve "ellerini seviyorum"
diyen sesin kederinde ölmektir
• benden sonra adımı yağmur ve rüzgâr
taşın yüzünden yıkayıp silecek yavaşça
adın sanın efsanesinden arınıp
mezarım adsız kalacak yol kenarında
• vefa gösterdim bir adama
ayakları altına aldı aşkımı da umudumu da
ne verdiysem helali hoş olsun
bedavaya sunduğum o kalpten başka
Ahmet Hamdi Tanpınar ve Şiirleri
Ahmet Hamdi Tanpınar'ı genelde romanlarıyla biliriz fakat asıl bilinmesi gereken yanı şiirleridir. Kendisi usta bir şairdir. Şairliği bir tık üst seviyeye taşımış olması insanda hayranlık uyandırıyor. Rüyalara anlam yükleyen şairimiz onları imgeler halinde şiir haline getirmiş. Şaire göre şiir tek bir duyguyu ya da olayı anlatmaktan çok sanatın ta kendisidir. Bundan dolayıdır ki bazı şiirlerini bitirmek için çok çaba sarf etmiştir. Şiirlerini tek bir zaman üzerinde yazmaktansa geniş bir zamanı içine sığdırabilmiş.
Şiirlerini okurken sanat tablosu izleyiş tadı veriyor. Diğer şairlerden farklılığı korumuş. Dili başka bir kalıpta yoğurmuş. Okurken biraz gerçeküstücü tadı alabiliyorsunuz. Bence resim sanatında Salvador Dali neyse bizim Türk şiirinde de Ahmet Hamdi Tanpınar odur. Farklılığı ve kendi dil üslubuyla oluşturduğu şiir tarzı bambaşka. Hayatımın ilerleyen dönemlerinde tekrar tekrar okuyacağım değerli bir şiir kitabı. Şiir sevenlere tavsiyemdir.
"Bir çoban rüyası kadar güzeldin,
Bir sabah vaktiydi gülerek geldin."
"Bir elimde, asâm, birinde keşkülüm
Ben şimdi, ufuklardan esen bir serseri eylülüm...
Aradım seni: Diyar, diyar...
Şehriyar, şehriyar!..
Bir efsane oldu maceram, yâdım!
Şarkın seni andığım her beldesinde!..
Taşında 'meçhul...' diye yazılır adım:
Açılınca mezarım, yokluğun sinesinde!..
Şehriyar, Şehriyar!..
Sevginle mesut: Eski bahtiyar,
Bak şimdi, ak saçlı bir ihtiyar;
Arıyor seni: Diyar, diyar...
Şehriyar, Şehriyar!.."
Yorum spoiler içerir.
Kitap 2 kısımdan oluşuyor. Birinci kısımda Sâra'nın, bencilliği ve hırsı sebebiyle yaptıklarını ve Homongolos'un hislerine hiç önem vermeden başlattığı oyundan aldığı keyfi okurken ikinci kısımda bu oyunun, zaten derin yaraları olan Homongolos'un hayatına ne denli vurucu bir etki bıraktığını okuyoruz. Tıpkı Kafka'nın ”Sende hiçbir etki yaratmayan şey, benim mezarım olabilir.” dediği gibi, aynı olay Sâra'nın kılını kıpırdatmazken Homongolos'a büyük bir darbe indiriyor. İşin daha da üzücü yanı ise şu: Sâra, ne bu oyunun sonuçlarını görüp pişman oluyor ne de yaptıklarının bedelini ödüyor; Homongolos en korktuğu şeyi yaşıyor ve bunun ağırlığını kaldıramadığı için çok yanlış bir karar alıyor.
Hayatı boyunca yaşadığı zorluklar sebebiyle beni kırık dökük hissettiren Homongolos'un üzüntüsünü de, senelerce aldığı darbelerin üstüne bu kadar ağır bir darbe daha alınca yıkılmasını da eleştiremem. Ama mezarında bile onun için değil, oyununu bitiremediği için üzülen ve “bin bahar görse de taş yeşermez” sözünün vücut bulmuş hâli olan bir kadın için kendisini harcamasına ne kadar üzüldüğümü söyleyebilirim. En son Boyalı Peçe kitabındaki Walter için böyle hissetmiş ve keşke her şey onun için daha farklı olsaydı demiştim. Aynı şekilde Homongolos için de her şeyin daha farklı olmasını canı gönülden isterdim.
Kısa bir zamanda oxunulacaq amma yaddaşınızda uzun müddət qalacaq bir romandır. Əsər axıcı idi. Kitabda Bakımevinde olan insanların hallerini anlatıyordu. Yazar əsərdə her bir ayrıntını incəliklərinə qədər yazmışdı. Kitabı oxuduqda ilk öncə fərqli bir məqamala qarşılaşırsız kitab haqqında yaxşı və pis fikirləriniz ola biler, amma Bas karakter
#Felaketzedelerevi
"Burası iyi gelecek sana, bundan iyisi can sağlığı!"
diyerek bırakıyor halası William Figuares’i bakım evine.William, ‘’dışarıda bakımevi diyorlardı oraya, ama mezarım olacağını biliyordum ben,” diyerek anlatıyor bize hayatını..
Yazar Guillermo Rosales, William’ı yazarken kendisini anlatmış bir nevi.Guillermo ağır bir şizofreni hastalığı yaşamış ve intihar ederek hayatına son vermiş Kübalı bir yazar.Bu bilgi de üzücü..
Bu bakımevin de William’ın anlatmasıyla kaçıklar yaşıyor.Detayları okudukça etkisinden çıkamayacağınız çarpıcı hayatlar.Vicdanlı birisi olarak okurken çok zorlandığım olaylar vardı..İçerisi karanlıkta kaybolmuş insanlarla dolu diyebiliriz.Denetleme süreçleri hariç tabi, o zaman biraz da olsa içeride insan olduğunu hatırlıyor yöneticiler..
William burada Francis ile tanışıyor ve aşık oluyor.Bu ilişkiden sonra kendinde ki değişimleri fark ediyor.Sevginin iyileştiremediği pek bir şey yok gibi.Yine de bu aşk herşeyi yoluna koyuyor mu derseniz bu kısmı anlatmayı istemiyorum.
Beni çok etkileyen kitaplardan birisi oldu Felaketzedeler evi.Mutlaka okunması gerektiğini düşünüyorum,gönülden tavsiyemdir.
#felaketzedelerevi #kitaptavsiyesi
Hayal kırıklığı paradigmasını işleyen, kısa otobiyografik bir roman Felaketzedeler Evi.
İnsanı dehşete düşüren, insan hallerinin en karanlık köşelerine yapılan, pek az kişinin kayıtsız kalabileceği bir yolculuğun hikayesi.
Hikayenin kahramanının yaşadığı mekanı biçimlendiren şeyler, aşağılanma, ahlaksızlık, leş konusu ve fiziksel suiistimal. Sinir hastası olan yazar William Figueras’ın toplumsal süprüntü çöplüğünün, bir sefil barınağının boğucu atmosferinde yaşadıklarının katıksız bir gerçeklikle aktarıldığı 100 sayfalık kitap boyunca ne merhamet ne umut var.
Kendisi bu “Bakımevine”, “Dışarıda bakımevi diyorlardı oraya, ama mezarım olacağını biliyordum ben.” diyor.
Geçen süre içerisinde kendi rüyalarıyla devrimi anlatıyor, Küba’yı hiç iyi hatırlamıyor. Yazar kendi hayatını bir bakıma anlatıyor. Tüm açıklığı ile insanın kendi iç kabuğunda yaşadıklarını anlatıyor aslında.
Okumayanlar için, eğer insanlığın en dip hallerini görmek isterseniz, o umutsuz ve beklentisiz hayatın insan üzerinde ki etkilerini görmek isterseniz kesinlikle okuyun. Bir umut kırıntısına tutunmak istediğinde başına gelenler ile daha çok umutsuzluğa düşüp her şeyi bırakan bir adam.
Okuyacaklara şimdiden iyi okumalar.
319 syf.
10/10 puan verdi
·
Liked
"Geldim, buradayım. Hissediyor musun? Seninle aynı arafta nefes alıyoruz. Zevahirine değilse bile ruhunun surlarına çok yakınım. Duyabiliyorum nefesinin sesini, kokusunu anımsayabiliyorum. Ortasına atıldığım enkaz, darmaduman olmuş belleğimle kardeş ve ruhumun pürüzlü duvarları sensizlikle sıvanmış ,çok acı var. Adımlarımdan geriye kalan kanlı emarelere dönüp bakamıyorum, biliyorum. Hissediyorum. Çok yakınındayım, ateş mavisi..."
"Seni seviyorum cehennem çiçeği... "Mezarım neresiydi bilmiyordum, ancak doğduğum yer onun atmayan kalbiydi... "Seni seviyorum ateş mavisi..."
Selaaam, yine çoşkuyla yorum yapmaya geldim. Serinin ikinci kitabı efsaneydi. Ama ilk kitap kesinlikle favorim. Üçüncü ve dördüncü kitapları okuduktan sonra bile bu değişmeyecek eminim. Hare'nin Arafta sıkışan ruhu ve bedeni bu defa ilk gelişi kadar yalnız değildi. Abisi Hakan ve Yasemin de arafa geldiler. Bilinmezin içinde verilen çaba, masum ve sessiz Hare için inananılmaz bir güce kapısını açtı. Hafızaların boşluğu hissettirilenlerle dolarken, düğümlenmiş ruhlar aşklarının çekimi sayesinde bir bütün oldu. Ateş'in Hare'ye karşı tavırları ilk tanıştıkları kadar sert değildi. İlk kitaba göre Ateş Mavisi daha eğlenceliydi. Hakan ve Sezgin diyaloglarına çok güldüm. Ruhda olsalar olmayan kalplerinde yansıtılan aşkı, kıskançlığı, arzuyu birebir hissettim ve yine beni betimlemeleriyle alıp götüren bir solukta okuduğum eşsiz bir kitaptı. Fantastik-aşk türündeki seri, altın harflerle yerini aldı kalbimde.
Senin için masumiyet olan şey, benim için suç olabilir ya da tersi, sende hiçbir etki yaratmayan şey, benim mezarım olabilir…Kafka babası ile olan ilişkisini daha doğrusu olmayan ilişkisini anlatmış bu kitabında. Hüzünlenerek okuyacağınız kitapta, toplumdaki ya da en yakınınızdaki babaları sorgularken bulacaksınız kendinizi... Kafka nın kendisiyle ve babasıyla hesaplaşmasında korku adeta bir yaşam biçimi olmuştur. Babasına yazdığı mektupta da bu korku dolu yaşam biçiminin baş sorumlusu olarak da babasını sorumlu tutmuş ve suçlamıştır.Mektup öz yaşamsal belge niteliğinde olup yazarın kendisiyle hesaplaşmasıdır. Tavsiye ederim mutlaka okuyun.
