çok etkili, gerçeğe yakın.
Kitap, yazarın hayatından bir sürü iz taşıyor. Kitaptan önce ya da sonra yazarın hayatına ufak bir göz atarsanız bunu fark edersiniz.
“Elime bir tabanca aldığımı hayal ediyorum. Dayıyorum şakağıma. Tetiği çekiyorum.” diyor ana karakter William, ve üzücü haber; yazar Rosales gerçekten bunu uygulamış. Yakın arkadaşlarından Carlos Victoria şöyle diyor; “O nefretle besleniyordu. İnsan yaradılışından nefret ediyordu.”
Kitaba gelecek olursak kitap, insan hallerinin en karanlık köşelerine yapılan, pek az kişinin kayıtsız kalabileceği bir yolculuğun hikayesi olarak anılıyor. Küba sürgün edebiyatının uygulandığı bir kitap. Küba’dan Amerika’ya gelip ‘bakımevi’nde akıl hastaları ile birlikte yaşamaya çalışan bir adamın hikayesi. William, bu bakımevi için “Dışarıda bakımevi diyorlardı oraya, ama mezarım olacağını biliyordum ben.” diyor. Sonradan işin içine aşk karıştı. Arkadaşı ile konuşurken iyileştiğini, hatta buna aşkın sebep olduğunu söyledi. Ancak her seferinde olduğu gibi hayal kırıklığı ile sonuçlandı. Ayrıca kitapta merhamete, iyiliğe dair hiçbir iz yok, tamamen insanların aşağılanmasına, şiddete, cinsel tacize ve haksızlığa maruz kalması ele alınıyor. Yazar Rosales bu duyguyu size harika bir şekilde hissettiriyor.
Hayat Kocaman Bir Çetedir
#Kitapta olanlarla ilgili üstten detaylar veren bir inceleme yazısıdır.#
"Dışarıda bakımevi diyorlardı oraya, ama mezarım olacağını biliyordum ben. Hayattan umudunu kesmiş insanların sığındığı, kıyıda köşede kalmış barınaklardan biriydi. Kaçıklar çoğunluktaydı. Yapayalnız ölsünler, kazananların başına bela olmasınlar diye aileleri
"Felaketzedeler Evi" sayfa sayısı az ama etkisi büyük olan bir kitap.
Küba’nın 47 yaşında intihar eden dâhi yazarı Guillermo Rosales’in, ağır bir şizofreniden muzdarip olduğu günlerde kaldığı zamanlardakine benzeyen bir bakımevini anlattığı Felaketzedeler Evi’nin baş karakteri William Figuares, –yine tam da yazar gibi– Küba’dan Miami’ye gelmiş sürgün bir yazardır. Ama halası, onu göçmenlerin çoğunlukta olduğu “bakımevi”ne yerleştirince burada bambaşka bir dünya bulur: Tersine işleyen bir Amerikan rüyası. “Dışarıda bakımevi diyorlardı oraya, ama mezarım olacağını biliyordum ben,” der William burası için. “Hayattan umudunu kesmiş insanların sığındığı, kıyıda köşede kalmış barınaklardan biriydi. Kaçıklar çoğunluktaydı. Yapayalnız ölsünler, kazananların başına bela olmasınlar diye aileleri tarafından bırakılan yaşlılar da vardı.”
Açıkçası benzeyen bir bakımevini kaleme alması beni çok sarstı. Çünkü kelimelerin arasındaki acıyı ve kederi derinden hissettim. O yüzden bu kitap benim için yorumlanması en zor kitaplardan biri oldu. "Keşke yazarımızın daha çok eseri günümüze ulaşsaymış." diye düşünmekten kendimi alamadım. Ama yazarımız eserlerinin büyük bir bölümünü yok etmiş. Yaşarkende sadece kısa olan bu romanı yayımlandı. Bu roman şimdilerde Küba edebiyatının klasikleri arasında yer alıyor fakat çoğu insan hâlâ bilmiyor. Umarım daha çok kişi yazarın kalemi ile tanışır. Okumanızı tavsiye ederim.
"Buğulu gözlerini, kapı ile televizyon sehpası arasındaki boşlukta duvara yaslı duran sandığa çevirdi. Uzun ve dalgın bakışlarla sandığı süzdü. Sonra yutkundu. Kırışık ve dar anlının altında iki küçük lamba gibi parıldayan gözlerini tekrar resme kaydırdığında Gülfidan’ı ile bakışları kenetlendi. Konya sokakları kadar soğuk ve donuk iki masum
İtikatını Tam Tut
Kuşlar Yasına Gider kitabında yer alan Zaralı Halil Söyler' in İtikatını Tam Tut türküsünün sözleri
İtikatın tam tut yolunu tanı
Fanidir şu dünya gelenler hani
Kara toprak yedi bu kadar canı
Bir gün olur sıra gelir bizlere
İnsan dediğin bir tek yapraktır
Evveli ahiri kara topraktır
Bu dünyada benlik satan ahmaktır
Daim ölüm kuşu döner başımda
Harabeye döndü gayri bu canım
Şimdi bir virane tüter ocağım
Karanlık mezarım yok kalkacağım
Akibet yerine koydular beni
Ne varki dünyada gam edilecek
Bir gün olup can bedenden gidecek
Oğlun kızın hani babam diyecek
Geldi geçti şimdi yalana benzer
MEVSİMSİZ ROMAN
"Nefretle yazılan bir roman"
Baş karakter William Figueras Küba'dan Miami ye gelmiş bir sürgün. Aslında zaman ve mekansız o topyekûn sürgündür. Asılı bir ruh. Hem inanmış hem inandığıyla ihanete uğramış teskinsiz bir ruh.
Yazar Guillermo Rosales kitapta bize kendi hayatindan bir kesit sunuyor(muş). Bay Rosales 47 yaşında intihar ile