Zaman görünmez bir mezarlık gibi
Sürerken yalnızlığımın mevsimi..
Bir gün kaybolmadan hiçliğin gölgesinde
Elimi uzatsam tutar mısın?
Sensizliğin derinliğinde..
"Kıyıda köşede bir iki küçük mezarlık kaldı tabiî... İlkbaharda güneşin unuttuğu kar parçaları gibi. Ama onlar da, ne bileyim, eski eserler filân gibi oldular; bize tesir etmiyorlar artık. Açık hava müzeleri gibi. İnsan dev gibi bir mezar taşının yanından geçiyor da, bana mısın demiyor. Büyük bir aldanış içindeyiz."
"Önemli mezarlıkların belirli yan kuruluşları vardı: Türbeler, sebiller bu ahiret kurumlarına daha ciddi bir görünüm veriyordu. Bu tedbirlerin kısa bir sürede yararı görüldü: İnsanlar, ölümün görüntüsüyle böylesine samimi oldukları için, hayatın anlamını bizlerden daha fazla takdir ederek yaşıyorlardı. Bizim sokakta da şöyle iki hanelik şirin bir mezarlık olsaydı... Ve her gün işimize giderken kavuklu ya da sarıklı bir mezar taşıyla merhabalaşsaydık... Ve çok ihtiyar bir kadının çok gecikmiş ölümü bizi böyle sarsmasaydı."
Tutunacak bir yer yok. Sırtımı dayayıp ağlayacağım bir ağaç, bir duvar yok. Mezarlık, mezarlık gibi.
Sayfa 121Kitabı okudu
