Bir Kardeş Mavi
Canı cehenneme rahat uyuyanın
Kapısını örtenin perdesini çekenin
Yüreği yalnız kendiyle dolu olanın
Duvarları ancak çarpınca görenin
Canı cehenneme başkasının yangınıyla
Evini ısıtıp yemeğini pişirenin.
Bahçesine dek gelen alevleri
Şehrayin sanan aptalın
Canı cehenneme, camlarında
Parçalanmış cesetler uçarken
Bir iğdiş incelikle çiçekleri
Sayfa 55Kitabı okuyor
Son zamanlarda bende öyle manevi bir kesil (bezginlik) vardı ki, kendimden bahsetmek değil, kendimi düşünmek istemiyorum. O kadar ki, yalnız kaldığım zaman, kendi kendimden yabancı ve acayip bir tayf (hayal) gibi korkuyorum. Çok zaman kendimi insan çehresi taşıyan bir mezarlık gibi korkunç buluyorum.
Sayfa 225 - Can Yayınları 4. BaskıKitabı okuyor
Oğlan tıpkı mezarlık gibi kokuyordu.
"Belki gelir, belki gelmez,”
“Eğer seni önemsemeseydi, onu üzemezdin ki ”
Bir yokluktan ziyade, bir varlığa dönüşüyordu ve bu onu rahatsız ediyordu.
..hiç kimse oğlanı fark etmedi. Hattâ hiç kimse oğlanı fark etmediklerini bile fark etmediler.
Gün boyunca uyumak, tüm kışı tek bir uzun gece gibi geçirmek ve güneşi hiçbir zaman görmemek çok kolaydı.
Bir an öyle üzgün göründü ki, Bod ona sarılmak istedi.
“İntihar edenlerden misin?”