Eskiden insanlar ölümü düşünsün diye, mezarlıklar şehrin içinde olurdu...
Şehirden uzak bir yerlerde,
Sakin... Ve kuşların sesi...
Pencereden dışarısı,
Rüzgârdan yek ağaç...
Susuz... Ve kupkuru toprak...
Vatansızlık, kavuşadurmuş,
Dağ başına...
Mezarlıklar çiçeksiz,
Ve özgürlük kokusu...
Usulsüz, isteksiz bir melodi var;
Kuş sesi... Savaş sesi... Yalnızlık sesi...
Ve ne yapsam da kurtulamam;
Düşmanı kör etmeden...
. ZAKA .
Yaşlandıkça, kadere boyun eğip mezarlıklar kadar sessizleşiyor,
Söndürülmüş mum gibi susuyor insan.
Hayattan koparılmış dala dönüyor,
Su gibi çukurunda kuruyor insan.
Günü yaşayanlar, ömrünün son baharındakilerin hissiyatını fark etmiyor,
Issız bir köşede unutuluyor insan.
Biteli binlerce yıl olmuş acıların sahipleriyle dolu değil midir mezarlıklar!
Sayfa 240 - HayykitapKitabı okudu
Bir fahişe ile bir rahibenin, bir cani ile bir polisin yan yana yattığı mezarlıklar bana, hayattaki tek gerçek, tek yalansız manzara olarak görünürdü.
Sayfa 267 - Doğan KitapKitabı okudu
"Mezarlıklar vazgeçilmez insanlarla doludur."
Sayfa 151 - Destek Yayınları, 25. Baskı, 2021.Kitabı okudu
Bir fahişe ile bir rahibenin, bir cani ile bir polisin yan yana yattığı mezarlıklar bana, hayattaki tek gerçek, tek yalansız manzara olarak görünürdü.
Sayfa 259Kitabı okudu
Mezarlıklar kendini vazgeçilmez sanan insanlarla doludur.
- Hz. Mevlana
Bu dünya geçicidir. Bu dünyada elde etmek ve korumak bir insan için sadece kısa ömrü için geçerlidir. Bunu unutmamalı. Mezarlıklar bu nedenle gözümüzün önünde bulunmalı. Evimizin bahçesinde, sokağın köşesinde tek mezarlar yer almalı. Her şey geçicidir. Belgeler gereksizdir, unutulacak ayrıntıları yazmak anlamsızdır. Belki de unutmak esastır..
"Bir fahişe ile bir rahibenin, bir cani ile bir polisin yan yana yattığı mezarlıklar bana, hayattaki tek gerçek, tek yalansız manzara olarak görünürdü."
Sayfa 271Kitabı okudu