Davud'un duasıdır.
3. Yüreğimi denedin, beni geceleyin aradın;
Beni imtihan ettin ve bir şey bulamadın;
Niyet ettim ki ağzım haddini geçmesin.
5. Adımlarım senin yollarını sıkı tuttu.
Ayaklarım kaymadı.
Davud'un Mihtamıdır.
1. Beni tut, ey Tanrı, çünkü sana sığınırım.
2. Rabbe dedim: Rabbim sensin.
Senden öte bana iyilik yoktur.
4. Başka bir ilâhın peşinden koşanların kederleri çoğalacaktır.
...
7. Bana öğüt veren Rabbi TAKDİS ederim.
...
8. Rabbi daima önüme koydum.
O SAĞIMDA olduğu için sarılmayacağım.
...
10. Sen canımı ölüler diyarına terk etmeyeceksin. Kutsallığı çürüklük görmeye bırakmayacaksın.
11. Hayat yolunu bana bildireceksin.
...
Sağında daima nimetler vardır.
Zebur
Mezmurlar
Ortaçağ Enstrümanlarının İkonografisi, Donatella Metini:
Psalterium
*
Ancak ortaçağı en iyi temsil eden enstrüman hiç şüphesiz, Eski Ahit geleneğine Kral Davud’un bestelediği mezmurları seslendirirken eşlik için kullandığı psalteriumdur. (“psalterium”un aynı zamanda 150 mezmurdan oluşan corpus’un adı olması bir tesadüf değildir). Telleri parmakla çekilen, oldukça sade bir enstrüman olan psalterium,
davud'un duâsıdır:
seni çağırdım çünkü sen bana cevap vereceksin ey tanrı,
mezmurlar 17:6
Rabbiniz şöyle demiştir: bana duâ edin, size icabet edeyim.
mü'min, 40:60
Avrupa'da şiddetin ve savaşların ardından gelen yeni oluşumlar laiklik temelinde teşekkül ediyor, döneme damgasını vuran düşünür ve bilim adamları değişen dünyanın koşulları karşısında geleneğin ne derece yetersiz kaldığını her seferinde göstermek suretiyle Batılı insanın o ana dek güvenle sarıldığı kimliğini elinden alıyordu. Öte yandan,
"Davud'un kitabı, yani "Mezmurlar", Tevrat'ın bütünü içinde yer almıştır. Bu kitaba, Kur'an'da "Zebur" denmesi, Muhammed'in ya da öğreticisi durumunda olanların bir yanlış okumalarından ve o yanlışlığın Kur'an'a geçirilmesinden ya da daha sonraki eklemelerden kaynaklandığı düşünülebilir."
Sayfa 240 - Kaynak YayınlarıKitabı okudu
Müslüman geleneğinde Hz. Muhammed’in görevi bir yenilik değil, süreklilikti ve çok tanrıcılık ile tek tanrıcılık arasındaki uzun mücadelenin yeni ve artık son aşamasıydı.Hz. Muhammed, Müslümanlar için kitabı olan peygamberlerin sonuncusuydu. Hz. Muhammed, Tevrat, Mezmurlar ve İncil kitaplarını getiren Hz.Musa, Hz.Davud, Hz.İsa peygamberlerin en büyüğü ve sonuncusuydu. Getirdiği Kuran eski vahiylerin tümünün üstündeydi ve onları tamamlıyordu. Müslümanlığa göre Musevilik ve Hıristiyanlık başlangıçta gerçek dinler olarak ortaya çıkmıştı, aynı misyon ve vahiylerin daha önceki aşamalarıydı. Hz.Muhammed, Allah’ın elçisi olduktan sonra eski vahiyler geçersiz olmuştu, gerçek artık onun bildirisindeydi. Onun kitabında bulunmayanlar gerçek değildi ve bunun nedeni eski kitapların değersiz koruyucularınca çarpıtılıp yozlaştırılmasıydı.
Madem çaldınız doğru çalın
Zebur'a gelince; Hicaz ruhçuları onu Tevrat'ın dışında ayrı bir kitap olarak sayarlar (3:4; 17:55). Zebur, Tevrat'tan ayrı bir kutsal kitap değil Tevrat'ın bir bölümüdür (Mezmurlar bölümü). Mizmor İbranice türkü demektir: Saza benzer bir çalgıyla söylenen türkü. Yalnız Davud'a da inmemiştir. İÖ 900-500 arasında, dört yüz yıllık bir çalışmayla aşağıdaki kişilerce yazıldığı Zebur'un içinde zaten belirtilmektedir: Asaf, Torah Oğulları, Ezrahi Eytan, Ezrahi Heman, Musa, Süleyman, Davud... Bazıları ise anonimdir,eski Mezopotamya şiirinden alınmadır.
Yahudilik'te Kudüs
Kudüs (Yeruşalayim) adı Tevrat'ta da geçmez. Mezmurlar'da, Ahid Sandığı'nın getirildiği Davud Şehri (Sion) sadece Rabbin krallık için seçtiği bir şehir olarak değil “Rabbin Tahtı, Adalet Yurdu, Kutsiyet Dağı” olarak da tak dim edilir. Ayrıca "Eğer seni unutursam ey Yeruşalim, sağ elin hünerini unutsun; eğer seni unmazsam, eğer Yeruşalim'i basse vincimden üstün tutmazsam dilim damağıma yapışsın.” (Mezmour. lar, 137/5-6) denilmektedir. Kudüs, özelliği ve kutsallığı sebebiyle Yahudi şeriatında diğer şehirlerden farklı bir konumda ele alınır Tanrı tarafından seçilen bir yer kabul edildiği için Kudüs Mabedi sadece kurbanların takdim edildiği bir mekân değil aynı zamanda hac ibadetinin de hedefidir.
Sayfa 136Kitabı okudu
"Bedensel ve ruhsal ölümden söz ederken, birbirinden farklı iki ölüm türü olduğunu söylediğimi hatırlıyorum. Bedensel ölüm herkesin başına geldiği halde, ruhsal ölüm yalnızca günahkarlara özgüdür; bedensel ölüm bizi yaşamdan yoksun bırakır, ruhsal ölüm yaşamdan ve Tanrı'nın inayetinden yoksun bırakır; bedensel ölüm bizi dostlarımızdan ayırır,
Sayfa 115 - metis yayıncılık, çevirmen: ayşen gür, ocak 2011, istanbul
İsa'nın öldüğü 30 yıllarına gelindiğinde, Yahudiler son derece sıkı tektanrıcı insanlardı ve kimse Mesih'in kutsal bir kişilik olduğunu düşünmüyordu; o belki ayrıcalıklı ama herkes gibi sıradan bir insandı. Bazı hahamlar onun ismini ve kimliğini Tanrı'nın ezelden beri bildiğini ileri sürmüşlerdir. Dolayısıyla, bu anlamda Mesih'in tıpkı Meseller ve Vaiz'deki tanrısal bilgelik gibi zamanın başlangıcının da öncesinden beri "Tanrı'yla birlikte" olduğu söylenmiştir. Yahudiler kutsanmış bir kişi olan Mesih'in, bir Kral ve ruhani lider olarak Kudüs'te ilk bağımsız Yahudi krallığını kurmuş olan Kral Davud'un soyundan geleceğini ummaktaydılar, Mezmurlar bazen Davud ya da Mesih'i "Tanrı'nın oğlu" olarak adlandırmışlarsa da bu, sadece onun Yehova'yla olan yakınlığını dile getirmek içindi. Babil'den geri dönüldüğünden beri, hiç kimse, goyim'in iğrenç tanrıları gibi, Yehova'nın gerçekten bir oğlu olduğunu düşünmemişti.
Sayfa 136Kitabı okudu
Mezmurlar'ın çoğu Davud tarafından koro için yazılmıştır.
Sayfa 286 - Yapı kredi yayınları
