Hıra, bu anlamıyla bir gönül hicretidir. Bir iç göçtür. İçinin uçsuz bucaksız bozkırlarında insanın kendisini aramaya çıkmasıdır. Aradığını bulduğu an, varlık yumağının kaybolan ucunu eline geçirmiş olacaktır.
Hep onları konuşuyoruz.
Hep onları kurtarıyoruz.
Hep onları hesaba çekiyor, onları uyarıyor, onları yargılıyoruz.
Ya kendimiz? Bu halimizle eteği tutuşmuş itfaiyecilere benziyoruz. Kendi yangınını söndüremeyenin başkalarının yangınını söndürmeye seğirtmesini kim ciddiye alır?
Tefekkür, adını sadece kitaplarda gördüğümüz bir Zümrüd-ü Anka.
Olayları, insanları ve en kötüsü de kendisini konuşanlar arasında “tefekkür” yitip gidiyor. Tefekkürü kaybedenler düşüncenin sermayesini kaybetmiş sayılırlar. Sermayesini kaybeden insanın açtığı dükkânda boşboğazlıktan, lafazanlıktan ve bencillikten başka ne pazarlanabilir?
İtikâf, kayıp taraflarımızı aramanın, içimizin yaralı bölgelerini sarmanın, insanlar tarafından Karacaahmed''e çevrilmiş gönüllerimizin enkazını temizlemenin en güzel yöntemi. Yüreği yeni acılar çekecek, yeni kahırlar yüklenecek hale getirmek için bakım ve onarıma almaktır itikaf.
İtikaf sünneti, aslında bir iç eğitim seferberliğidir. Her Ramazan''ın son on günü camiler birer okul haline gelmelidir. Mutekifler bu okulun öğrencileri, Kur''an bu okulun bir numaralı kitabı, bayram bu okulun mezuniyet töreni olmalıdır. 
Mustafa İslamoğlu
Mezuniyet günü yaklaşıyor ve ben hâlâ partner bulamadım :((
Uzay Cadısı
“Travma odası diyafonu çaldı. Başvuru masasındaki memurun sesi duyuldu. “ Hastanın anne ve babası ziyaretçi salonunda.” Ben kendi gecemin ne kadar kötü olduğunu düşünüyordum, oysa bu ailenin gecesi benimkinden çok daha kötüydü. Benim için o bir hasta olduğu kadar bürokratik bir sıkıntı kaynağıydı. Onlar için o, ilk adım, ilk sözcük, ilk bisiklet, ilk erkek arkadaşla randevu idi. Yaşamlarının onlarca yılını ona vermişlerdi, doğum günü partileri, yaz tatilleri, okul müsamereleri ve mezuniyet günleriyle bezenmiş bir sevgi mozaiğiydi o. Şimdi ise sevgili mozaik, acil servisimizin masasında parça parça oluyordu. Bebekken havaya atıp tutarak sevdikleri o çocuk, şimdi ona on boyutundaki gazlı süngerlerin üzerine beynini akıtıp duruyordu. “
Şifacılar ciddi organik hastalıkları tedaviye kalkıştıklarında, çok büyük acı ve mutsuzluklara yol
açıyorlar... Şifacı, celladınız oluveriyor.
Duanın hastalık tedavisindeki yararlarını savunan bir kitap bile [Larry Dosscy, Heuling Words
(Şifalı Sözcükler)] kimi hastalıkların diğerlerine göre daha kolay iyileşmesi ya da hafiflemesi
gerçeğinden
Sayfa 198
Sihirli 'an'ı kutlama törenleri yapıyoruz. Sihirli 'an' ritüelleri: Doğum, bir sihirli 'an' törenidir. Düğün de bir sihirli 'an' törenidir. Zifaf gecesi, karı kocanın, iki sevgilinin bir arada geçirecekleri ilk gece, bir sihirli 'an' törenidir. Törenlerin provasını bile yaparız önceden. Okula başladığımız gün sihirli bir 'an'dır. Mezuniyet sihirli bir 'an'dır. Ölüm sihirli bir 'an'dır. Kurtulacağımız günü, hatta cennete kavuşacağımız 'an'ı bekleriz. Bütün sihirli 'an'lar üzerimizde yeni baskılar kurar. Bütün sihirli 'an'lar baskıcıdır.
