"Sizi seviyorum. Hepinizi seviyorum. Böyle davranmayın. Siz. kadınlar. Bırakın bunu. Sizi sevdiğimi görmüyor musunuz? Sizin için ölürüm, öldürürüm. Size seviyorum diyorum. Tanrım, acı biraz. Ne yapacağım? Bu allahın cezası dünyada ne yapacağım ben?..''
Gözyaşları sel gibi yanaklarına akıyordu tüfeğinin namlusunu. yaşamı boyunca arzuladığı, kadınmış gibi kucaklamıştı. "Tanrım bana nefret ver," diye inledi. "Nefrete razıyım. Ama bana sevgi verme. Sevgiye dayanamıyorum, Tanrım. Taşıyamıyorum onu. Tıpkı Bay Smith gibi. O da taşıyamamıştı. Çok ağır. İsa Efendi, bunu sen bilirsin. Hepsini bilirsin. Sevgi ağır değil mi? Görmüyor musun, Tanrım? Kendi oğlun dahi taşıyamadı onu. Eğer onu öldürdüyse, beni ne yapacağını bir düşünsene? Hı? Hı?" Yine öfkeleniyordu.
Sayfa 43 - Sel Yayıncılık
Bir kitap okudu
220 syf.
·
Puan vermedi
Zarif, esprili ifadesinin yerini bir söylev ciddiyeti almış olan Arthur, doruğa ulaşmak üzereydi:
"Bu akşam, bu salonda otururken açlıktan ölmek üzere olan Çin köylüsünün çığlıkları kulaklarımızda yankılanıyor. Dünyanın öbür ucundan geliyor bu çığlıklar. Yakında, umuyoruz ki bu sesler çok daha güçlü duyulacak, diplomatların boş konuşmalarını, silah üreticilerinin karılarının masum çocukların kanı pahasına satın alınan incileriyle boy gösterdiği lüks otellerdeki dans orkestralarının müziğini bastıracak. Evet, bu çığlıkların Avrupa'daki ve Amerika'daki fikir sahibi adamlar ve kadınlar tarafından duyulmasını sağlamalıyız. İşte o zaman, ancak o zaman bu insanlık dışı sömürüye, bu insan ticaretine dur denebilir... "
Sayfa 63
Okur Takip Önerileri
Cinayet muhabirleri ve caz yazarları Almancayı daha önce hiç olmadığı kadar geliştirmişlerdi. Gazetelerin hakaret konusundaki kelime hazneleri (vatan haini, Versailles yalakası, katil domuz, Marx-düzenbazı, Hitler-batağı, Kızıl-bela) aşırı kullanım sonucunda, Çinlilerin kullandığı, resmiyet içeren kibarlık ifadelerini hatırlatmaya başlamıştı. Goethe standartlarından çıkan Liebe kelimesi artık bir orospunun öpücüğünü bile hak etmiyordu. Bahar, ay ışığı, gençlik, güller, genç kız, sevdalılar, yürek, Mayıs: Bireysel kaçışı destekleyen bütün o tangoların, valslerin, fokstrotların yazarları tarafından dağıtılan, acıklı biçimde değer kaybetmiş bir para birimiydi bu. Tatlı bir sevgili bul, krizi unut, işsizliği görme diye öğütlüyorlardı. Uçun, diyorlardı, Hawaii'ye, Napoli'ye, Hayaller Ülkesi Viyana'ya uçun. Hugenberg, Ufa'yı kullanarak her zevke uygun nasyonalizm sunuyordu. Savaş alanı destanları, koğuş hayatını anlatan komediler, savaş öncesi askeri aristokrasinin eğlencelerinin 1932'nin modasına uydurulduğu operetler yapıyordu. Dahi yönetmenleri, kameramanları, şampanyadaki kabarcıkların, ipek üzerinde lamba ışığının pırıltısını alaycı bir üslupla güzel gösteren kareler yakalamak için yeteneklerini konuşturmak zorundaydı.
Sayfa 101
Bir kitap okudu
156 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
''Ah! Sarhoş değilim, sarhoş olamam. Bilincimi yitiremem, yalnızca giyotin yapabilir bunu. Place de la Concorde'nin oraya girip bakırım ama onu bulamam.''
Sayfa 99
Sağduyuyla, annesiyle yetinmiş ve babasız olmanın zengin gizemini, nadir özgürlüğünü yaşamıştı.
Sayfa 90
Ama Urcel gibi biri? Kendini kelimelerle sarhoş etmişti, böylece, sürekli konuşarak asla yalnız kalmıyordu.
Sayfa 79
Ailesi onun yıkıcı fikirleri olduğuna inanıyordu. Ama hiçbir fikri yoktu, korkunç şekilde istiyordu: Zihni terk edilmiş devasa şehirlerin üzerine gezen akbabalar tarafından bütünüyle yenmişti.
Sayfa 74
''Hayır, bu akşam Mısırlılarım üzerine birkaç yazacağım ve Fanny ile sevişeceğim. Onun sessizliğine bir kuyuya iner gibi iniyor, kuyunun dibinde yeryüzünü ısıtan o kocaman güneşi buluyorum.''
''Köreltin birbirinizi.''
''Mutluyum ben.''
Sayfa 66
Kendisine varoluş nedeni olabilecek, arzulardan oluşan hafif bir valizle yüklü küçük kelimeler kervanını, kağıdın çölünde uzun süre terk etmiş, güç bela ayaklandırdıktan sonra yeniden beyazlığa bırakmıştı.
Sayfa 44
Para, evreni ona özetlerken, uyuşturucu da onu özetliyordu. Para, abartıya kaçmaksızın her zaman bakımlı olan giysiler ve otel odasının yanı sıra geceydi.
İşte masanın üzerinde duran Lydia'nın çekinin taşıdığı anlam buydu. Geceydi, uyuşturuculardı. Gecenin ve uyuşturucuların sildiği Lydia artık söz konusu değildi.
Sayfa 25
Hakikati inkar etmekle gurur duyuyor; kibrit kutusu yığını karşısında ise kendinden geçiyordu. İlkel için nesne, ağzını sulandıran, yiyeceği besindir, dekadan içinse adına bir kült tahsis edeceği dışkıdır.
Sayfa 23