Kafamda demir gibi ağır, ağırlığıyla beni altında ezen bir miğfer taşıyordum sanki.
Sayfa 140 - Martı YayıncılıkKitabı okudu
hayır tatlım o miğfer değil , migrendir :D :p
__
Sanki kafamda demir gibi ağır, bastıran ve ağırlığından ayakta duramadığım bir miğfer vardı;
__
Sayfa 181 - epub (CAN YAYINLARI)Kitabı okudu
Karanlığın ve Dehşetin "Peter" Tonu
Çocuk Hırsızı'nı 
fazi ile birlikte okuduk, çok keyif aldığım bir karanlık fantastik roman oldu.
Peter Pan ilk olarak 1904 yılında tiyatro oyunu olarak sahnelendi, daha sonra 1911 yılında kitabı çıkarken, son olarak beyazperdeye uyarlandı. Brom, kitabın sonunda Peter Pan öyküsünün karanlık bir temaya “Çocuk Hırsızına”
Okudukça mesd oldum bu nasıl sevgi subhanallah
O zorlu anlarda Mus'ab'ın katili İbn Kamia, Allah Resûlü'nün ölmediğini fark edince olanca hırsı ile Efendimiz'e (sas) yaklaşmış ve elindeki zalim kılıcı ile Allah Resûlü'nün mübarek başına birkaç darbe indirmişti. O darbeler Efendimiz'in başındaki miğferin demir halkalarının yanaklarına batmasına sebep olmuştu.
Sayfa 81Kitabı okudu
“Minareler süngü, kubbeler miğfer,
Camiler kışlamız müminler asker;
Bu ilâhi ordu dinimi bekler,
Dillerde tevhit Allahû Ekber.”
''bir merdiven oluyorum böyle susunca
neresinden düşsem kendimin, uçurum
yeni hastalıklar öğreniyor bedenim ve zona
şaşıyorum, değiştirmiyor beni yazgım.
yürüyen bir telafi gibiyim,
insan geçmişi erteleyemez, ya gelmemişsem oradan
sonu getirilmeyen tekerlemenin ortasında yalnız
bu savaşta ne miğfer ne kalkan,
beni nereden vuralım?
öpülmeyen alnı vuralım, bulunmayan damarı,
görüşürüz derken görüşmeyeceğini bilmeyi,
bir yüzüğün izini, gırtlaktan taşan çizgiyi,
sevmediğimiz şeylere dönüşmeyi vuralım.
düşelim ve mucizesizlik yaşasın,
bir hatırın boşluğunu doldurmak için sanatlar bulalım.
oysa kaçmak ve teslim olmak çok yakın,
istesem kendimi tutuklarım.
-iyi bilirdik, beni nereden vuralım?''
Zeynep Tuğçe Karadağ
Teşekkür ederim 
Mrt
Ziya Gökalp
Minareler süngü,kubbeler miğfer,
Camiler kışlamız, müminler asker,
Bu ilahi ordu dinimi bekler,
Allahu Ekber,Allahu Ekber.
Edebiyat dünyasındaki en dokunaklı ölüm sahnelerinden biri.
Ölüye bir adım kalınca çivilenmiş gibi durdu. Çırılçıplak, kurumuş, üzerinde bir tek prangalar olan ceset onu etkilemişti ve hiç yapması gerekmediği halde birden miğfer kayışını çözdü, miğferini çıkardı ve genişçe bir istavroz çıkardı. Saçları ağarmıştı, resmi bir yüzü vardı. Tam o sırada onun gibi ak saçlı olan ihtiyar Çekunov’un da orada durduğunu hatırlıyorum.Baştan sona hep susmuş ve dimdik çavuşa bakmıştı ve tuhaf bir ifadeyle onun her hareketini izliyordu. Ama göz göze geldiler ve Çekunov’un nedense birdenbire alt dudağı titredi.Tuhaf bir şekilde büzdü onu, dişlerini sıktı ve hızla, sanki kendini tutamamış gibi çavuşa ölüyü işaret edip, “Onun da bir anası vardı!” dedikten sonra çıkıp gitti.
Sayfa 236 - Veremli Mihaylov’un tutuklu mahkumların sevk edildiği askeri hastanede ölümü üzerine karakol çavuşu ve ihtiyar Çekunov arasındaki diyalog.
minareler süngü, kubbeler miğfer
camiler kışlamız, müminler asker
