Mavi siaa
@mihra_cee
Umut belki de gelecek sayfadadır. Kapatma kitabı...
istanbul
7 Aralık
44 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Onu düşünmekten kendimi alamıyorum, şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi...
Ölümün olduğu bu dünyada, hiçbir şey çok da ciddi değildir aslında...
Anılarla yüzleşmek, hatıraların hafızada tekrarlanmasına izin vermektir. Bu insanın kendine yaptığı en ağır kötülüktür.
Okur Takip Önerileri
Bir insana zorla sevdiremezsin kendini, bana güven diyemezsin. O, bunu hissetmiyorsa tek bir söz söyleyebilirsin: 'Sen bilirsin.'
Sen benim gerçekçi olmamı mı istiyorsun? Peki o zaman dinle bak sen, hayatın boyunca yalnız kalmaya, sıkılmaya mahkum bir insansın. Çünkü korkaksın.
Çünkü tembelsin. Asalak gibi yaşamaya alışmışsın ya. herkes senin için bir şeyler yapsın istiyorsun. Bütün dünya sana borçluymuş gibi davranıyorsun.
Nerden geliyorsa bu borç?
Hiçbir şey yalnızlıktan daha tehlikeli değildir.
Hangi yaşta ölürsek ölelim, tamamlanmamış cümlelerimiz olacak...
'Sakin bir ev,
kendi yetiştirdiğimiz çiçekler, ilham verecek kitaplar, sevilmeye değer birkaç arkadaş, acı veya pişmanlık vermeyen masum eğlenceler, gerçeğe bağlılık, güven, ümit ve sevgi dolu bir yürek..
Dünya'nın bütün zevklerinden daha değerlidir..'
Beni anlamadın demeyeceğim.
Beni anladın.
Zaten en dayanılmaz acı buydu.
Sen beni anladın.
Anladığın halde canımı yaktın.
Nasıl da büyüdü kalbimin yarımlığı. Ve hiçbir yarı, tamamlayamadı bu yarımı..
Sen de sakın kimseye muhtaç olma.
Birileri seni sevsin diye kendi karakterini kaybetme..
Bana gururlu şeyler söyle, mutlu hikayeler, huzurlu güzellikler, umudu anlat, inancı..