En yüksek tepelere çıktım var gücümle bağırıyorum:
"Dünyanızın bütün nimetleri sizin olsun insanlar, benim dünyama el sürmeyin."
O dünyada yalnızlığın yeri olmayacak Mihriban.
Nice insanlar gördüm ben Mihriban. Bir yoksula en küçük bir iyiliği yapmaktan çekinen, fakat bir gecenin cömert bir saatinde on binleri, yüz binleri vahşi bir zevkle kaybeden insanlar gördüm.
Çok sevdim. O da çok sevdi. Nasip değilmiş olmadı. Şimdi hayatta mı değil mi? Bilmem. O bir şehirde, ben başka şehirde yaşardım. O bana mektuplar yazar gönderirdi.
Ben ona mektup yazamazdım. Elin kızına mektup mu gönderilir. Ayıptır.
O şehirde bir gazete çıkardı. Ben o gazeteye şiirler yazardım. Herkes onları şiir diye okurdu ama Mihriban onların kendisine mektup olduğunu bilirdi. En son ona ‘Unut’ diye bir şiir yazdım.
O da bana ‘Unut diyorsun da unutmak kolay mı?’ diye bir mektup yazdı. Ben de bunun üzerine bir şiir yazdım gönderdim gazeteye. Son mektuplaşmamız da o oldu.’”
Abdurrahim Karakoç
Lambada titreyen alev üşüyor...( Nereden nereye)
"Çok sevdim, çok sevdi nasip değilmiş, olmadı. O bir şehirde yaşardı, ben bir şehirde yaşardım. O bana mektuplar yazardı. Ben ona mektup yazamazdım. Ayıptır, elin kızının evine mektup mu gönderilirmiş? Yaşadığı şehirde bir gazete çıkardı; ben o gazeteye şiirler yazar, gönderirdim. O gazeteyi okuyan herkes onları şiir diye okurdu, bilmezlerdi ki onlar Mihriban' a mektuptur. Onu sadece Mihriban bilirdi."
Abdurrahim Karakoç
Kader çizgim kader çizgini kesti Mihriban. Denizim okyanusuna karıştı. Hiçbir zaman bunca var olduğumu hatırlamıyorum.
Sayfa 247 - Everest yayınlarıKitabı okuyor
“Çok sevdim. O da çok sevdi. Nasip değilmiş olmadı. Şimdi hayatta mı değil mi? Bilmem. O bir şehirde, ben başka şehirde yaşardım. O bana mektuplar yazar gönderirdi.
Ben ona mektup yazamazdım. Elin kızına mektup mu gönderilir. Ayıptır.
O şehirde bir gazete çıkardı. Ben o gazeteye şiirler yazardım. Herkes onları şiir diye okurdu ama Mihriban onların kendisine mektup olduğunu bilirdi. En son ona ‘Unut’ diye bir şiir yazdım.”
Nice insanlar gördüm ben Mihriban. Bir yoksula en küçük bir iyiliği yapmaktan çekinen, fakat bir gecenin cömert bir saatinde on binleri, yüz binleri vahşi bir zevkle kaybeden insanlar gördüm.
Sayfa 243Kitabı okudu
Mihriban
Mihriban türküsünün hikayesi Abdurrahim Karakoç'un köyünde başlar. Köye düğün için misafirler gelmiştir. Gelen misafirler arasında güzel bir kız vardır ve adı Mihriban'dır. O dönemde genç bir delikanlı olan Karakoç Mihriban'ı görür görmez ona aşık olur ve tanışır.
Mihriban kelime itibariyle merhametli ve şefkatli demektir. Mihriban
ben yüzü jiletle kesilmiş kötü adamlar gördüm ve her sabah yüzünü tıraş ettiği jilet kadar para etmeyen daha kötü adamlar gördüm mihriban.
Sayfa 243Kitabı okudu
