Mihriban tekrar paylaştı.
hiçbir zaman görüşmeyecek olmanın gölgesiz gerçekliğinin ötesinde bir yer..
Bir buluşma olmayacak mı? Cevabı bilmiyorum çiçeğim. Bilmiyorum. Sandığın gibi her şeyi bilmiyorum. Bilmek de bilmemek de bu evde bir imtihana dönüşüyor. İmtihan duvarlara dönüşüyor. Seslerini duymamak, tonlamalarını unutmak, mimiklerinden yayılan suallere yüz çevirmek için kaba insanların yanından uzaklaştım. Bir duvarın kenarına gelmeyi umdum. O kaba insanlardan bir farkım var mı sorusunu her cevapladığımda çarpayım diye başka bir duvar ördüm. Oyundan çik- tığımda üzerine oturayım diye bir duvar. Küslüğüm boyunca sürüp gitsin diye uzun, dayılandığımda sinsin diye alçak bir duvar. Çoğu akıl hastası duvarlara yakın yerlerde yürümeyi tercih edermiş, içsel bir konumlandırma yapamadıkları için. İçsel bir konumlandırma yapmaya çalışıyorum ama yine de içimdeki duvarlara yakın yerlerde yürürken buluyorum kendimi. Ölünceye kadar hem duvar nöbeti tutup hem de içimde tam da burası diyebileceğim o yeri arayacağım sanırım. Buluşma tam da burası dediğim o yerde mi olacak? Ya da kaldığımız yerden devam ettiğimiz her yer, o yer mi? Altüst ettiğimiz o yer. Muhakkak görüşürüz dediğimiz gölgeli yalanın ve hiçbir zaman görüşmeyecek olmanın gölgesiz gerçekliğinin ötesinde bir yer.
Mihriban tekrar paylaştı.
"Hisler berrak su üstündeki çör çöp gibidir. Allah aklın elindeki bağı çözüp de o çör çöpü temizlemeyince heva ve heves çöpleri bizim suyumuzda çoğalır"
"Varolmanın değerli bir şey olduğunu hiç aklından çıkarma," diyorum, duraklıyorum, "virgül" diyorum ve ilave ediyorum. "Kimse, hiç kimse sana varolmayı bahşeden Yaratıcı kadar sevemeyecek. Kimse Onun sana verdiği gibi değer veremeyecek. Dünyanın en güzel kızı olsan da bu böyle olacak."
Sayfa 180 - Kapı Yayınları
Okur Takip Önerileri
"Senin parıltın soluk bir ay acımın çevresinde."
Sayfa 156 - Şu Ting
İnsanı ayakta tutan kelimeler vardır. Biri, O'nun Adil ismidir, biri O'nun Hakîm ismi. Biri de O'nun Hafiz ismi. İyi ki O'nun isimleri vardı.