Ve kitap bitti,
İncelemeyi yazıp mı intihar etsem yoksa yazmadan mı bilemedim.
Eğer bu incelemeyi okuyorsanız ilk ihtimal kazanmış demektir!
"Ölümle biten bir intihar yok.
Asıl intihar
Gün gün yaşamakta." (s. 288)
Öyle bir eser ki sayfa sayfa ölüyorsunuz. Yalnız başınıza, sevgisiz, bıkıp usanmış... Ölümü anlatan şairler var
Bir kitaba kapağından başlanır, derdi ortaokulda Türkçe öğretmenim.
Okunmuş saymazdı ön sözü okunmamış kitabı. Birçok şeyin dönüm noktası o oldu aslında. Okuma serüvenimin, meslek seçimimin.
Attila İlhan ölmüş, ortaokuldayım o sıralar. Derste "Mikail, sen severdin, Attila İlhan öldü." demişti. Çok severdim. Hele ki Üçüncü Şahsın
Bak oğlum! Hiçbir zaman aceleci davranma. Hızlı ol ama asla acele etme. Çünkü acele edersen dikkatin dağılır. Acele edersen büyük resmi görmen zorlaşır. Eğer acele edersen, kazandığını düşünmeye başladığın an kaybetmeye başladığın an olur.
Ufuk,Hüseyin amca ve Yusuf 3 farklı hayat hikayesinin kesişimi bize sunuluyor.
Her hikayede bir acı, bir vazgeçiş sonrasında bir umut var. Hayatta olduğu gibi...
Okurken daha acısı olmaz dediğim her yerde daha acısını okudum.
Aşkın ne kadar kutsal bir şey olduğunu bir kez daha anladım bu kitapta.
Okumama vesile olan Mikail balcı'ya teşekkürlerimi sunuyorum.
Mustafa Tan kaleminize saglik. Ufuğun hikayesinin devamını merakla bekliyor olacağım.
BEN BİR ÖĞRETMENİM /Kendi kalemimden...
Ben bir öğretmenim, adım Neşe
Ne büyük umutlarla başladım işe
Dönmek isterken yüzümü güneşe
Ayrıldım öğrencilerimden, ruhum yastadır.
Ben bir öğretmenim, adım Necmettin