Yine o bağ olaydı, yine o kumlu sahil,
Sular öteydi dil-dil.
Saçın kimi kıvrılan, dalgalara dalaydım,
Dalıp ilham alaydım.
Endamını hevesle, kucaklarken dalgalar,
Kalbimde kasırgalar,
Fırtınalar coşaydı, kıskanclıklar doğaydı,
Beni hirsim boğaydı.
Cumup alaydım seni dalgaların elinden,
Yapışaydım belinden.
Hayalimiz yüzeydi, sevda denizlerinde,
Lepeler üzerinde
İlhamımın yelkeni, zerrin saçın olaydı,
Sular hırçın olaydı.
“Çal, tar, çal tar!..
Sesinden en latif şiirler dinleyim,
Çal tar, bir müddet kadar,
Nağmeni su gibi yanan ruhuma serpeyim.
Çal tar!
Seni kim unudar (unutur)?
Ey geniş kitlelerin acısı, şerbeti,
Alevli sanatı!
Gözleri kıbleye açılan çit örülmüş binalar,
Dinlemiş ezelden sesini.
Takkeli babalar, peçeli analar.
Ah...Ben günden güne gözelleşen.
Işıglı dünyadan, nasıl el çekim.
Bu yerle çarpışan, göyle elleşen.
Dostdan, aşinadan, nasıl el çekim
Məni gözəl xatırla...
Məni gözəl xatırla
Bunlar son misralar
Fərz et ki, bir külək idim, əsib keçdim həyatından.
Ya da bir yağmur, sel oldum çöllərdə
Sonra torpaq çəkdi suyu canına
Yox olub getdim, bəlkə röya idim səninçün
Oyandın və mən bitdim.
Bizim bu hәyat kimi...
Nə gözəldir səhərlər bizim böyük ruhumuz,
Aşıb-daşan duyğumuz.
Şəklindəki sulara, baxaraq ləzzət almaq,
Bu mavi şe’rə dalmaq.
Dalğalar kimi qalxmaq, dalğalar kimi enmək,
Bə’zən hürküb çəkinmək.
Hər dalğa bir kişnəyən bəyaz yallı at kimi,
Bizim bu həyat kimi!
Bu nәğmә ruhumdan qoparmı, bilmәm, mәnә ilham verәn dostlar olmasa...
Bu sonsuz fəzalar bizimdir, ey dost!
Bu dərin dəryalar bizimdir, ey dost!
Səmada ulduzlar, yerdə çiçəklər,
Ətirlər, ziyalar bizimdir, ey dost!
Hər tərəfdə quran toy-busat mənəm,
Ulduzlarla edən ixtilat mənəm.
Mənim azadlığım qucağa sığmaz,
Yer mənəm, göy mənəm, kainat mənəm!
Yazmaram, ürəyim sizi anmasa,
Sizin eşqinizlə alovlanmasa
El kəsib qarşımı burdaca sordu:
Gözdən yaş çıxarmı ürək yanmasa?
Qönçə açılarmı, bahar olmasa?
Şölə titrəyərmi, ruzgar olmasa?
Bu nəğmə ruhumdan qoparmı, bilməm,
Mənə ilham verən dostlar olmasa?!
Ah men gunden-gune bu gozellesen
isikli dunyadan nece el cekim ?
bu yerle carpisan, goyle ellesen
dostan,asinadan nece el cekim?
Heyat dedikleri bu kesmekesden
qelbimde, qanimda yanan atesden
geceden,gunduzden,aydan, gunesden
bu engin fezadan nece el cekim?
Mehriban sevgilim qarsimda durdu ,
Yene sairliyim basima vurdu,
Mende mecnun tek maraqla sordu;
-Bu saci leyladan nece el cekim?
Yenə o bağ olaydı, yenə yığışaraq siz
O bağa köçəydiniz.
Biz də muradımızca fələkdən kam alaydıq,
Sizə qonşu olaydıq.
Yenə o bağ olaydı, səni tez-tez görəydim,
Qələmə söz verəydim.
Hər gün bir yeni nəğmə, hər gün bir yeni ilham,
Yazaydım səhər axşam.
Arzuya bax sevgilim, tellərindən incəmi ?
Söylə ürəyincəmi ?
Yenə o bağ olaydı, yenə sizə gələydik,
Danışaydıq, güləydik.
Ürkək baxışlarınla, ruhumu dindirəydin,
Məni sevindirəydin.
Gizli söhbət açaydıq, ruhun ehtiyacından,
Qardaşından, bacından.
Çəkinərək çox zaman söhbəti dəyişəydin,
Mənimlə əyişəydin.
Yenə bir vuraydı, qəlbimiz gizli-gizli,
Sən ey əsmər bənizli.