“Ruhları birbirine bağlı insanlar vardır.Yürekleri mesafe kabul etmez.”
“Oysa kadınlar daima suçsuzca acı çeker.”
“Dünyada benim ihtiyaç duyduğum kadar sabır var mı Milena?”
"Ancak akıl hastanesinde dinlenebilir insan; gözünü sabahtan akşama kadar bir yere dikip oturarak..."
"Evet, belki de yorgun değilim, korkağım yalnızca."
"İsmimi de yitirdim! Küçüle küçüle "Senin" kaldı yalnızca."
Kesin gelmeyeceğim, yine de diyelim ki geldim, ama böyle bir şey olmayacak, kendimi korkunç bir şaşkınlık içinde orada bulursam, ne kahvaltıya ne de akşam yemeğine ihtiyacım olur, üzerine uzanabileceğim bir sedye yeter.
Benim şanssızlığım başta önemli gördüklerim olmak üzere, bütün insanları tüm kalbim ve mantığımla iyi insan olarak görmem.
“Palto giymeye üşenirken bu koca dünyayı sırtımda nasıl taşırım ben?İçinde bulunduğum durumu kimseye anlatamam.Sen de anlamazsın. Ben bile anlamıyorum ki.Başkasına nasıl anlatayım?”
Milena, ne kadar şanslı olduğunu bir bilsen... Senin kadar sevilemeden ölüp gideceğim...