bi te re me û bêdeng dimeşim
dema ku min ji te hez kir
min ji xwe zêdetir hez kir
bêdeng dimeşin
ev bêdengî tenêtiya min lihev dide
ev bêdengî hêdî hêdî min dişewitîne...
Ez jî rabûm min destê xwe bilind kir ku ez jî bi zimanekî din dizanim ku ne Tirkî ye.
Mamosteya min berê xwe da min û got:
-Sen hangi dili biliyorsun bildiğin dilde "seni seviyorum" nasıl söylenir kızım?
Min got:
-Ju te hez dikim.
-Peki konuştuğun dil neydi, kızım, hangi dille söyledin?
Bi serbilindiya ku ji billî Tirkî ez jî bi zimanekî din dizanim û weke wan hevalên xwe aferînekê jê werbigirim, min gotê.
-Kurmancî.
-Yok, kızım... böyle bir dil yok, dünyada böyle bir dil olamaz. Sadece sen ve ninen anlamış ve dil diye konuşmuş olabilirsiniz. Ama böyle bir dil yok. Hani bazen anne ve babalar ne konuştuklarını çocukları anlamasın diye uyduruk bir şeyler çıkarırlar ya, bu da öyle bir şey, kuş dili diyoruz buna. Mesela: afsır dıfsır nıfsır dıvsır. Yaaa, benim güzel kızım. Hadi şimdi bu dili aklından, ağzından çıkar at kızım...sadece çirkinler konuşur böyle.
ez yek ji wan kesan
filankes kurê filankes, ji te hez dikim
li zozanên dilê te xwe bi hêşînîya biharên te hênik dikim.
li cihekî dûr im, her der çiya
di turikê min de tiştên rast heye. mîna rê.
ber bi asîmanê te difirrin pinpinîkên zarokên min.
û zarokên min salê çar wersalan di şûna binevşan de gelawêjan diçînin
ji cihên pirr dûr têm anha. haya